Ahmet Tulgar
Biliyorsun, dün TBMM açıldı ve bizimkiler yoktu ya o açılışta, seninkiler, halkımızınkiler orada değildi ya hani, hani buradaydılar ya, Amed’de, işte o zaman bir kez daha düşündüm senin bu ülke siyasetindeki yerini, bu halkın barış, onurlu bir barış kavgasındaki yerini. Senin o binadan polis zoruyla çıkarılıp hapse gönderilişin, senin ve yoldaşlarının, vekillerimizin yani; senin o anda bir demokrasi devi olarak ardına öyle müşfik, öyle kırgın ve öyle bilgece bakışın, işte o bakış bu ülkenin demokrasi tarihine öyle bir mühür vurdu ki, Kürt halkının ve bu ülkenin vicdan sahibi insanlarının hafızasında öyle bir yer etti ki, o gün bugündür bizim o bina ile, o Meclis ile ilişkimiz değişmiştir. Biz orada ya onurumuzla, kimliğimizle olacağızdır ya da olmayacağızdır artık. O günden beri. O gün bugündür vazgeçmeyiz, vazgeçemeyiz artık tek bir yoldaşımızdan, tek bir vekilimizden biz. Sen o gün o binadan çıkarken, çıkarılırken, bizim için yeni bir vekalet anlayışı hasıl olmuştu artık. Bugünkü kararlılığımız en çok senin o güzelim, o kahraman anınla anlamlanıyor işte.
Orhan Yoldaş,
Sen elbette o anıdan çok daha fazlasındır, daha birçok anısındır, birçok ışıklı anı bizim için, daha birçok kararlılığımızın rehberisindir. Sana ‘ensesi güzel kardeşim’ diye seslendim o binadan çıkarırken seni darp etmeye yeltenenlere inat, ‘efasenevi bir tevazu anlatısı’ dedim senin hayatına, erdemle yüklü hayatına bakıp bakıp da, sana ‘barış adamı’ dedim ki belki de en çok buydun, öyle anlatmak istedim seni, bir yaz akşamı kendini halkının kollarına bıraktığında sen. Seni tanımayanlara, hâlâ tanımamış olanlara seni anlatmak istedim, isterim. Seni tanıyan, tanımış herkes bunu ister. Ama bir yandan da bir büyük mücadele seni anlatıyordur zaten, seni yaşatıyordur. Bugün belki de her günkünden daha güçlü. Bak, bir zamanlar seni ve yoldaşlarını zorla çıkardıkları Meclis’e şimdi bizimkiler kendi kararları ile gitmiyor. Senin ve yoldaşlarının sayesinde edinilmiş bir güçle. Öyle bir yerdeyiz şimdi yani. Senin anınla gururlu, senin yoldaşın olmaya her zamankinden daha layık. Rahat uyu yoldaş.
* Bu metin Haziran 2011’de Cizre’de Orhan Doğan için düzenlenen anma töreninde okunmak üzere yazılmıştır.
Evrensel'i Takip Et