Bu bayram bu çocukların mı?

Faruk AYYILDIZ

Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ‘Kadın da olsa çocuk da olsa güvenlik güçlerimiz ne gerekiyorsa yapacak’ dediği ve 7’si çocuk 13 kişinin yaşamını yitirdiği ‘28 Mart 2006 olayları’nın üzerinden 6 yılı aşkın süre geçti. Önceki gün ‘Çocuklar geleceğimizdir, her şeyimizdir’ propagandası eşliğinde kutlanan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Bölge halkı için kutlamaların yapıldığı bir bayram gününden çok polis ve asker kurşunuyla, havan topu ya da gaz bombasıyla katledilen çocukların acısının bir kez daha tazelendiği bir gün olarak geride kaldı.

28 Mart'ta yaşanan olaylarda gaz bombasının kafasına isabet etmesi sonrası hayatını kaybeden lise öğrencisi M. M'nin babası H. M. de çocukların infaz edildiği bir coğrafyada, ‘çocuk bayramı’ kutlanamayacağını söylüyor. “Bu coğrafyada yüzlerce belki de binlerce çocuk benim çocuğum gibi katledildi. Binlercesi hâlâ zindanlarda” diyen H.M, “Televizyondaki 23 Nisan kutlamalarını izleyince acı çekiyoruz. ‘Neden bizim çocuklarımız çocukluklarını yaşayamıyor’ diyoruz” sözleriyle anlatıyor duygularını. H.M. ile hem oğlunun davasını, hem 23 Nisan'ı konuştuk.

Oğlunuz katledileli 6 yıl oldu. 28 Mart olaylarına ilişkin sadece oğlunuzun katledilmesiyle ilgili açıldı. Dava hangi aşamada?
28 Mart olaylarında oğlum 17 yaşındaydı, lise öğrencisiydi. Olayların ardından tek kabul gören, açılan dava oğlumla ilgili oldu. 28 Mart olaylarının son günüydü, eve gelmedi. Başbakan da bir gün önce olaylara ilişkin ‘Kadın da olsa çocuk da olsa güvenlik güçlerimiz gerekeni yapacaktır’ demişti. Açıklamadan sonra çocuk eve gelmeyince hayatından endişe ettik. 3 gün yoktu ortalarda. Savcılığa, karakola dilekçeler verdik. 4. gün morgda bulduk çocuğumuzu. Hastanelerde kaydı bile yoktu. 'Kimliksizdir, teröristtir' denilerek direkt hastanenin morguna götürülmüş. Dava açmak için savcılığa suç duyurusunda bulunduk. 3 yıl boyunca yani 2009’a kadar dava açılmadı. Valilik engelledi. Bölge İdare Mahkemesine yaptığımız başvurudan sonra açılabildi dava. Oğlumun kafasına giren gaz bombası her poliste yokmuş. 3 özel harekatçı yargılanmaya başladı. İlk duruşmaya katıldılar, tutuklama talebinde bulundu avukatımız ama reddedildi. Duruşmalara katılma şartıyla tutuksuz yargılandılar. Ondan sonraki duruşmalara da ‘görevdeler’ denilerek hiç katılmadılar. Onlar da üç gün boyunca çevre illerden çok sayıda özel harekatçının Diyarbakır’a getirildiğini ve gaz bombasını sadece kendilerinin kullanmadığını söylüyorlardı. Zaten sonra da delilleri karattılar. Çocuğun kafasından çıkan gaz bombasını kaybettiler. Delillerin kaybedilmesini söz de soruşturuyor mahkeme. Son duruşma 15 Mart'ta oldu ve 22 Mayıs'a ertelendi.

Davadan bir beklentiniz var mı?
Sürece baktığımız zaman mahkemeden bir beklentimiz olmadığını söyleyebilirim. Katilleri bulacaklarını ve cezalandıracaklarını sanmıyorum. Yargılanan üç özel harekatçı tutuklansaydı belki deliller yok edilemezdi ama onu da yapmadılar. Gaz bombası en önemli delildi ve kaybettiler. Ortada delil kalmadı.

23 Nisan Diyarbakırlı çocuklar için, sizin için ne ifade ediyor?
Sözde çocuklara armağan edilmiş bu bayram. Dünyada sadece Türkiye’de kutlanıyor diye övünülüyor ama maalesef bizim çocuklarımızın bayramı değil. Bırakalım bayramı kutlamayı, yaşam hakları ellerinden alınıyor. Bu coğrafyada yüzlerce belki de binlerce çocuk benim çocuğum gibi katledildi. Binlercesi hâlâ zindanlarda tutsak, insanlık dışı uygulamalarla karşı karşıya. Taş atıyorlar diye gaz bombası yiyorlar, kolları kırılıyor, üzerlerine ateş açılıyor bu çocukların. Dayak yiyorlar, işkence görüyorlar, ölüyorlar. Bu durumdaki çocuklar için bayram ne anlama gelir? Savaş devam ettiği sürece çocuklara ait olmayacak bu bayram. Savaş sonra ermeden, ölümler bitmeden bölgede 23 Nisan kutlanmaz. Kim kutlayacak ki? Çocukları katledilen aileler mi, arkadaşları cezaevine atılan çocuklar mı yoksa cezaevinde kötü muamele gören çocuklar mı? Şimdi soralım; bu bayram bu çocukların bayramı mı?

Televizyonlarda 23 Nisan kutlamalarını izledik. Örneğin Başbakan'ın koltuğuna oturtulan çocuklar var. Bu görüntüleri izlemek neler hissettiriyor size?
Biz bunları izleyince acı çekiyoruz, ‘Neden bizim çocuklarımız çocukluğunu yaşamıyor’ diye. Neden eğlenmiyorlar, neden bayramı onlar da kutlamıyor diye. Bu iktidar da diğerleri gibi buraların çocuklarına düşmanca bakıyor. Başbakan talimat veriyor, çocuklar sokaklar da infaz ediliyor. Çocukları öldürenler de saklanıyor, korunuyor. Uğur Kaymaz’ı kim unutabilir? 12 yaşındaydı Uğur ve 13 kurşunla katledildi. Katilleri yargılandı, beraat ettirildi.

Çocuğumuz öldürüldüğünde diğer oğlum da henüz 10 yaşındaydı. Biz de o kötü etkilenmesin diye evden bir süre uzak tuttuk ama ne kadar yeterli olabilir ki? Savaşta abisini kaybetmiş çocuk… Evde kimsenin acısı dinmiyor, alışmanın mümkünü yok. O da bizim gibi zaman zaman oturup gözyaşı döküyor, abisini özlüyor.

Cezaevlerinde sayıları hızla artan TMK mağduru çocukların yaşadığı işkence sürekli gündemde. Bu durum Diyarbakır’da nasıl konuşuluyor?
Bu çocukların bir an önce dışarı çıkması ve ailelerine kavuşması gerekiyor. Devlet çocuğu taş attığı için alıyor cezaevine atıyor. Sözde bu çocuklar cezaevinde devletin korumasında ama her türlü insanlık dışı muameleyi görüyorlar. Bu kadar sarsıntı yaşayan bir çocuk dışarı çıktığı zaman yaşadığı topluma nasıl ayak uydurabilecek? Bir daha normal bir yaşama nasıl alışabilecek? Alışamıyorlar da zaten uyum sağlayamıyorlar.

Polis Haftası ve 23 Nisan'dan dolayı şehrin panolarında polislerin çocuklarla çekilmiş ve ‘polisin ne kadar şefkatli olduğunu’ anlatan fotoğrafların yer aldığı afişler var. Bu size ne hissettiriyor?
Bunlar tamamen göstermelik. Bölgedeki polislerin çocuklara yaklaşımı ortada. Çocuklar sokak ortalarında infaz ediliyorken, kolları kırılıyorken bu afişler inandırıcı gelmiyor. Şehirde 23 Nisan kutlamasına götürülen çocukların bir çoğu zorla götürülüyor. Sınıfta kalma tehdidi başta olmak üzere birçok baskıyla karşılaşıyorlar.

Oğlunu kaybetmiş bir baba olarak talepleriniz nelerdir?
Bu halkın taleplerine artık kulak verilsin. Eşit, özgürce yaşamak istiyoruz. Talepler karşılanmadığı sürece bu acılar yaşanmaya devam edecek. Çocuklar ölecek, tutuklanacak, taş atacak. 23 Nisan Bölge’de bayram günü değil yas günü olarak kalacak. (Diyarbakır/EVRENSEL)

28 MART 2006’DA NE OLMUŞTU?

Muş’un Şenyayla kırsalında 24 Mart 2006’da çıkan çatışmada 14 HPG’linin yaşamını yitirmesinin ardından Diyarbakır’da düzenlenen cenaze töreninde başlayan ve birçok kente sıçrayan olaylarda Diyarbakır’da aralarında çocukların da olduğu 10 kişi, Batman'da 3 yaşında bir çocuk ve Mardin'de biri 17 yaşında iki kişi yaşamını yitirmişti. Olaylar sırasında partisinin il başkanları toplantısında konuşan Başbakan Erdoğan, “Güvenlik güçlerimiz çocuk da olsa, kadın da olsa eğer terörün maşası haline gelmişse, gerekli müdahale ne ise bunu yapacak” demişti.