Benim gündemim benim kararım

Arte MİSİA

Amerika’yı keşfeden uzaylı Müslümanlar, adres tarifinde sıkıntı çekilen Küba’ya merkezi camii, Osmanlıca’nın dayanılmaz cazibesi filan* sıra sıra kumdan kaleler dizerken cumhurbaşkanımız, sen nasılsın sayın okur? Havalar da soğudu. Var mı kömür bodrumda, kendini hissettirmeye başladı mı doğalgaz faturaları? Evin efendisi kredi kartı hazretleri nasıllar? Şişim şişimşinip patlayacakmış gibi mi oldu yine? Senin dedelerin ekmek parasına çalışırdı, sen kredi kartı asgarisine. Devran dönüyor hakikaten. Geceleri o mutlu KOBİ ailesi bir arada neyse ki. İşletmenin muhasebecisi, liseye giden kızı, babanın ağzından çıkan kalemleri tek tek not ediyor. Aynı girdiyle farklı sonuçlar bulabilmek için tekrar tekrar hesap yapıyor KOBİgiller. Ayşe Teyze’ye ekonomi anlatanlar bile bunu çözemiyor, ne edersin?
Bu sırada cumhurbaşkanlığı danışmanlığında yeni gündemler havada uçuşuyor. Dahi anlamındaki de’yi ayrı yazan nesiller yetiştireceğiz, kadın dediğin epilasyonu ağdayla yapar jilet medenniyyetimize uymayan bir yöntemdir, LYS-YGS eskidi gibi, ne zamandır değişmiyor, yeni bir isim mi bulsak?

BOŞANMA SAVAŞÇILARI

Sabah otobüste çeşitli akrobatik hareketler eşliğinde dengede durmak pahasına okuduğum gazetemde, İzmir’de hiç görmediğim ama çok yakından tanıdığım o kadınlardan birinin daha ölüm haberini gördüm. Kim bilir belki çok severek belki de ailesinin zoruyla belki de çoğu insan gibi neden olduğunu hiç bilmeden, hiç düşünmeden, doğmakla ölmenin arası dolsun diye evlenmişti. Sonra boşanmaya karar vermiş, dava bile açmıştı. Hadi buraya kadar neyseydi de “eşimin barışma teklifini kabul etmiyorum” da ne demek? Evliliğin her yılının açtığı darbeleri somutlarcasına 17 bıçak darbesi aldı Gültepe’den Alev Güven. Yoksa Kartal’dan ArteMisia mı?
Benim gündemim de bu oldu sayın okur. Bak kinaye, iğneleme filan yapmıyorum. Dümdüz söylüyorum. Bizde kadının boşanma hakkı yok. O yüzden boşanmaya karar veren her kadın bir hak-özgürlük savaşçısıdır benim gözümde. Hem de bildiğin maskeli, pelerinli süper kahramanlar gibidir.  
Çünkü yok, bu memlekette evlenmeme hakkı olmadığı gibi, boşanma hakkı da yok kadına. O yüzden biz boşanma hakkı savunucuları şehitler vermeye devam ediyoruz hala. Mahkeme kapılarına giderken ölümü bile göze almış zira muhtemelen ölümden dönmüş de gidiyor oluyoruz. Dilekçeyi verirken elimizin titremesi hezimete uğramış bir aşkın hüznünden olmuyor. Ah yönetmenler böyle filmlerimizi çekemez bizim.

İS-TE-Mİ-YO-RUM

Alev Güven, “Artık seni istemiyorum” bile diyemediğimiz erkek egemen evlilik sisteminin kendisine soyadındakinden başka bir güven veremediği 247. kadın olmuş. 2014’te sadece. Koca ülkenin aile politikasının temeli “Ya benimsin ya toprağın” olunca durum bu oluyor elbette. Bakanlığın yeri apayrı benim için bu konuda. Beklentim yüksek. Geçen yıl kadın kelimesini bile isminden çıkartan Bakanlık, 2015 için mesela boşanma davası açan eşleri barıştırma bürosu ya da evliliklerin 10-20 ve 30. yıllarına teşvik primleri düşünürler mi acaba? Evlenen üniversitelilere kredi veriyorlar zaten. Son nokta da kızlı erkekli ev yüzü görmemiş adaylara çöpçatanlık hizmeti olur. Gelsin 3 çocuklar 5 torunlar. Zaten biraz daha inmezlerse koltuktan devlet babalıktan devlet dedeliğe terfi yakın.
Velhasıl gündem önemli. Yumruğu masaya vuran-tok sesli-çok bilge seni gündemiyle esir almış, zincire ne hacet. Nasıl yaşayacağını belirlemek için önce neyi dert edindiğini belirlemesi gerek, bu laf kalabalığı sırf gevezelikten değil yani. Benim diyebileceğin ne kaldı? İşin mi, aşın mı, bayramın seyranın mı? Bari gündemin senin olsun.

*Bu mevzu üzerine İhsan Çaralan’ın“Tarihin inkarı ve yalana dayalı 'medeniyet savaşı'” başlıklı yazısının üzerine laf mı edeceğiz yani?