Savaşta çocuk olmak
Sen de unutma, fırtınalara direnmektir yaşamak biraz daKurduğun hayalleri ayazlar yıksa daSen yeter ki hep ümit et,Hayat döner sana çocuk.
Olida BALIKÇI
Tunceli Turizm ve Otelcilik
Meslek Lisesi
Hangi çocuksu beden bilebilir ki
Namlunun ucundaki kurşunun Küçücük yüreğimi delip gecebileceğini?
Soluğumu kesen silah seslerinin,
Ufacık bedenimin celladı olabileceğini kim bilebilir?
Bir savaşın içerisinde sadece yangının aynası mıdır gözlerim?
Yoksa yaptığım bir hatanın bedeli midir bu?
Tanrı hep acımasız mı davranır çocuklara?
Yoksa kalbimizin zenginliğini mi göremez?
Ama vurulsam da bedenim acımaz ki benim
Kimse bilmez ki gördüklerimin cehenneme bu kadar yakın olduğunu.
Her düştüğümde kana mı bulanmalıydı onca çamurun içerisinde ellerim?
Ağıtların, çığlıkların, cesetlerin içinde mi,
Yoksa annemin dizlerinde ninnilerle mi yummalıydım gözlerimi?
Gökyüzü yine ne zaman mavi olur?
Bu renk acının hangi tonu?
Şimdi hangi sokakta oyun oynar çocuklar?
Hangi gökyüzünde uçurtmalar uçurur?
Hangi yaraları kabuk bağlar ki bundan sonra?
Ama bilsinler kötü kahramanlar,
Umutlar biriktirdik saklambaç oynadığımız ağacın yapraklarına
Artık kim çalabilir hayallerimizi?
Kaç kurşun yok edebilir başka baharı
Ya da kim verebilir karanlıklara yarınlarımızı?
Sen de unutma, fırtınalara direnmektir yaşamak biraz da
Kurduğun hayalleri ayazlar yıksa da
Sen yeter ki hep ümit et,
Hayat döner sana çocuk.
