Umudumuz soluğumuz olsun kadınlar

Merve YILDIRIM

“yeşili seviyorum,
yeni filizlenen yaprağın renginde
maviyi seviyorum,
yağmurdan sonraki gökyüzünde
kırmızıyı narçiçeğinde,
ayçiçeğinde sarıyı seviyorum

siyahı sevmiyorum.

beyazı seviyorum,
anne memesindeki sütün renginde
ölmeden öldürülmeden yaşamak istiyorum
güneşin yedi renginde
kadın adın yaşam
yaşamak istiyorum özgürce.”

Bir dünya düşünün; sokakları sizin, geceleri, meydanları sizin. Savaşsız, barış güvercinleri avuçlarınızda; ölmüyorsunuz, öldürülmüyorsunuz, yaşıyorsunuz ama umutla, yan yana kardeşçe, kimliğinizle… Kimse karışmıyor etek boyunuza, en minisinden en uzununa. Söz hakkı sizin, yemek, iş, çocuk üçgenine sıkışıp kalmıyorsunuz... Hayatınızı ama düşlediğiniz hayatı yaşıyorsunuz. Kimse sizin adınıza kararlar vermiyor, özgürsünüz en nihayetinde…
İşte böyle bir dünya düşledik Bursa’nın Panayır Mahallesi’nde. Beyazından siyahına, alından moruna rengarenk bir dünya. Kadın eliyle kurulmuş bir dünya.
Umutsuzlukları geride bıraktık tertemiz bir dünya kurduk kendimize. İnandık, kendi ellerimizle deyim yerindeyse “dişimizle tırnağımızla kazıya kazıya” ördük dayanışma ağını. Çünkü “umut varsa kadın, kadın varsa umut var”dı. Umudumuz cebimizde, kadınlar yanımızda düştük hayallerimizin peşine.
Kapı kapı dolaştık nasıl bir dünya istediğimizi anlattık kadınlara, sorularımıza cevap bulduk. “böyle bir şey lazım bize” cevabından sonra tarif ettiğimiz dünyanın ilk adımlarını attık. Heyecanlıyız, çok heyecanlıyız.

GAYRI GELİR ARKASI
Derneğimizin yerini birlikte tuttuk, camlarını birlikte sildik, birlikte süsledik, bildirilerini birlikte dağıttık. Öğretmenlerin, avukatların, aile hekimlerinin, mahalle muhtarının desteğini aldık. Mahallemizin okulunun salonunda büyük bir etkinlik yaptık. Ayrı vagonlarda ama aynı yolun yolcusu 200 kadınla halaylar çektik, türküler söyledik… Mahallemizin gençleriyle bir skeç yazıp oynadık. “Fısıltılarımız çığlığa dönüşsün” istedik ve oldu da. Çığlıklar attık. “Dünya yerinden oynar kadınlar özgür olsa” dedik. Yerinden oynattık salonu. “Tacize şiddete tecavüze çığlıklarımızla cevap vereceğiz” dedik, zılgıtlar alkışlar geldi karşılığında. Kadınlar kol kola girip derneğin kurdelesini kesti. İlk adımlarını “yolumuz açık olsun” diyerek attılar. Biliyorlardı; yolları sonuna kadar açıktı. Hayatında belki ilk defa slogan atıyordu, ama içten bağır çağır. Balkonlardan alkışlar kopuyordu “Helal olsun size”… Gülerek karşılık veriyordu kadınlar “sen de gel bacım, derneğimizi açmaya gidiyoruz.”
“20’sinde bir fidan Özgecan Aslan”, “Bugün Özgecan yarın hangi can?”, “Kadın yaşam özgürlük” sloganlarıyla derneğimizin önüne kadar yürüdük, yüreklerimiz avuçlarımızda, bin bir heyecanla. Görmeye değer, unutulmayacak anlara sahne olmuştu Panayır Mahallesi. Kadınlar en ön saflarda kuracakları güzel dünyanın ilk adımlarını atmak için ilerliyorlardı. Birbirinden güç alan kadınlar o gün dayanışmanın canlı kanlı tarifini yapmışlardı hiç şüphesiz. Ne güzelsiniz yan yana gelince, inanınca, umutla yürüyünce kadınlar. Ne güzelsiniz kararlı emin adımlar atarken…
Aynı heyecanla ve inançla 8 Mart’a hazırlanıyorlar şimdi, gençler skeçler hazırlıyor, kadınlar pankartlarını yazıyor. “Sermayenin fırsat eşitliğine, gericiliğin fıtrat adaletine karşı yaşasın 8 Mart” diyen kadınlar, 8 Mart yürüyüşüne Panayır Kadın Dayanışma Derneği olarak katılma kararı aldılar.
İnancınız, bitip tükenmeyen umudunuz soluğumuz olsun kadınlar! Mücadelenin kapısını açık bıraktık daha çok güzel işler yapacağız, emeğimiz saracak derneğimizi. Ellerimiz değdi bir kere ellerinize, fısıltılarımız çığlıklara bıraktı yerini, bir kere tattık dayanışmanın gücünü. Gayrı gelir arkası…