29 Mayıs 2015 01:29

Abana Motorsan'da maaşa zam işe son

MEKTUP

Paylaş

Abana Motorsan’dan eski bir işçi

Abana Motorsan Firması 1980’li yıllarda Kastamonu Abanalı esnafların ve iş adamlarının girişimleriyle Almanya’da kapanan Siemens motor fabrikasının tezgahlarının Abana’da kurulan fabrikaya taşınması ile üretim hayatına başladı.

Fabrikanın çalışanlarının çoğunluğunu Abanalılar ve yakın ilçe olan Bozkurt (uzaklık 2 km)oluşturmuştur. Geçen zaman içinde fabrika yanlış yönetim politikası ve kriz ortamı nedeniyle birçok kez kapanıp açılmış ya da el değiştirmiştir.

Fabrikayı son olarak 2003 yılında Sert Holding Sahibi Mehmet Sert (merhum) satın aldı. Aralık 2010 tarihinde Kastamonu OSB’de üretim hayatına devam etmiştir.

Abana’dan Bozkurt’tan buraya taşınan işçiler yüksek kira bedelleriyle ve ağır yaşam standartlarıyla baş edemez hale geldi, ücret artışı talebinde bulunuldu ancak istenen seviyede bir zam alınamadı. Son olarak 2014 yılında asgari ücret alan işçinin dışında hiç kimseye zam yapılmadı. Zaten zor durumda olan işçi de çareyi sendikada aradı ve Türk Metal Sendikası’nda örgütlendi.

Eylül 2014’te Türk Metal fabrikada yetki sahibi oldu ve görüşmelere başlandı. Yasal sürelerle birlikte Nisan ayı itibariyle net görüşmeler için masaya oturuldu ve ilk etapta yüzde 14’lük zam öngörüldü. Daha sonra işveren yüzde 13 maaş zammı, 1 ikramiye, 50 TL sosyal yardım toplamda yüzde 28’lik bir zamma tekabül eden bir rakam teklif etti. Sendika ise yüzde 34 istedi. Bir sonuç alınamayınca 8 Mayıs tarihinde grev kararı alındı. Oylama sonucu 8 Mayıs günü davullarla zurnalarla greve çıkıldı.

Son 4 aydır maaşları ödemeyen işveren, fabrikayı satma kararı aldı ve Aksaraylı Obi firmasına satıldı. Firma, fabrikayı Aksaray’a taşıma kararı aldı. Türk Metal de İstanbul’da eski işverenle görüşmüş, toplu iş sözleşmesi imzaladı. Anlaşma karşılığı sendika, kişi başı 2000 TL para karşılığı imzayı attı ve çıkış işlemleri başlatıldı. Yani maaşa zam işe son.

İşveren 2000 TL parayı sendikalı sendikasız ayırmaksızın tüm çalışanlara dağıtmıştır. Yani bu noktada sendikanın hiçbir kazanımı olmadığı gibi işçi mağdur edilmiştir. İşsiz kalmak bir tarafa, birçok kişi fabrikaya güvenip kredi çekip ev sahibi olmaya çalıştı. Bir düzen kurdu burada. Şimdi kim suçlu işçi mi? İşveren mi? Sendika mı?