Necip Hablemitoğlu’nu kim finanse ediyordu?

Özer Akdemir

Altunay ‘protokol listesinde’ olan Dokuz Eylül Üniversitesi’nin eski Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Kemal Açıkgöz’e gelen Hablemitoğlu kitabının, Açıkgöz tarafından kendisine getirildiğini belirterek, her protokol üyesine kitabın gönderilmesi durumunda bunun sadece posta masraflarını hesaplayarak, şu soruyu soruyordu; ” Hablemitoğlu, en düşük tahminle bin kişiye bu kitabı gönderdiyse, pul parası, bunların yanı sıra bin adet pulun ve zarfın kapağının yalanması ve bin adet paketin postaneye taşınması bedeli hiç hesaba katılmasa bile en düşük toplam 7.200.000.000 (Yedi milyar iki yüz milyon TL) ediyor. Eee, Dr. Necip Hablemitoğlu en iyimser tahminle 500.000.000 TL aylık alan bir öğretim elemanı ise, acaba kendisini kim finanse ediyor? Ayrıca Hablemitoğlu bu kadar kitabı Türkiye genelindeki protokole acaba neden gönderiyor?”

‘BULUNAMAYAN KİTAP’TAN KOLİLERCE VARDI

Cumhuriyet Gazetesi tarafından altın madeni tartışmaları ile ilgili Ege gezisine gönderilen, bu arada altın madenini de gezip inceleyen Aydın Engin, maden de gördüklerini daha sonra Yeni Harman Dergisinde yayınladı. O yazıdan bir bölümü alalım;
“…Normandy Genel Müdürü çantasından Necip Hablemitoğlu’nun adını duyduğum ama henüz görmediğim ünlü kitabını, “Bergama Dosyası ve Alman Vakıfları”” kitabını çıkarıp bana uzattı:
- Engin Bey, dedi. Bu kitabı bulmak pek zor. Sanırım siyanür lobisi kitapçılardan topluca satın alıp bulunmasını engelliyor. Güçlükle kendim için bir tane bulmuştum. Onu size armağan etmek istiyorum, Çünkü sizin gibi çok değerli, çok tecrübeli, çok vatansever bir gazetecinin bu kitaptan bana göre çok daha fazla yararlanacağına inanıyorum.
Öğle yemeği için brifinge ara verildi. Yemek İçin talimat vermek üzere odadan çıktılar. Ben de ayağımda her biri iki okka çeken metal tabanlı postallardan kurtulmak üzere kendi ayakkabılarımı aramaya başladım. Odada bulamadım. Bulurum umuduyla bitişikteki bir odanın kapısını açtım. Depo gibi kullanılan bir odaydı ve ayakkabılarım oradaydı, Ayakkabılarım o odada değiştirirken gördüm,. Odanın dip tarafında 25’lik (belki de 50’lik) paketler halinde Hablemitoğlu’nun ünlü ve “bulunamayan kitabı” yığılıydı.”

HAVA KUVVETLERİ KOMUTANI’NDAN TELEFON

Gazeteci Aydın Engin bu önemli tanıklığını, EGEÇEP 4. Kurultayında da anlattı. 19-20 Şubat 2011 tarihleri arasında yapılan kurultayın ilk günü, CHP Milletvekilleri Güldal Mumcu, Kemal Anadol ve Abdürrezzak Erten’in bulunduğu bir ortamda gördüklerini anlatan Engin, Bergama ile ilgili haberlerine en tepeden, MGK’dan gelen tepkileri de şöyle aktardı;
“İstanbul’a döndüm, dizi yapalım bunu dedim. ‘Olur’ dediler… Bergama Bergama’da o günlerde yazdığım Tırmık’larda yerin nasıl kazıldığı, ağır metallerin ne olduğuna ilişkin öğrendiklerimi Tırmık’ladım. Bir çeşit dizide yer almayacak ufak tefek anekdotları kullandım. Sonra bana bir gün bir telefon geldi. Cumhuriyetin santralinden bağladılar buraya. Burada söylemekten hicap duyacağım bir üslupla ‘eşeğin bilmem nesine su kaçırdın gazeteci’ diye, son derece ayıp bir şekilde bana hitap etti. ‘Ne oldu’ dedim, ne kusurumuz olmuş ki? Cevaben ‘bu günkü yazın dedi.’  Eşme’de bir maden vardı. Ona da, Bergama’ya da değinen bir Tırmık’tı o yazı. Hava Kuvvetleri Komutanı o edepsiz cümleyi söyledi, ağzına geleni saydırdı, saydırdı, “haddini bil” dedi, kapattı. Ben de o sinirle ertesi gün başka bir yazı kaleme aldım, aynı konuya değinen. Ertesi gün başka bir telefon aldım. Bu sefer bir korgeneral aradı. O arada dizi bitti. O güne kadar ben Cumhuriyet’te bir dizi yaptıysam yayınlanırdı. En azından bir zorlukla, terslikle karşılaşmamıştım. Bir dizi vermiştim konuşmuştuk. Konuşmuştuk, ‘şu gün yayınlanacak’ denildi; bekliyorum. Baktım benim dizinin yerine başka bir şey yayınlanmış. Sordum ‘yayınlanacak mı yayınlanmayacak mı’ diye. Sezdim bir şeyler olduğunu. Daha sonra İlhan Selçuk beni çağırdı. Bana “bu yukarıdakiler altın madeni, Bergama konusunda neden bu kadar meselenin üstüne düşüyorlar” diye sordu. ‘Peki ne yapalım’ dedim. ‘Bir süre bekleyelim ne oluyor bir anlamaya çalışalım’ dedi. Bir süre erteledik. Ama o bir süre hiç bitmedi.”

LEGAL CASUSLUK!

Bergama köylülerinin altın madenine karşı verdiği mücadelenin önemli isimlerini ve Alman vakıflarının bunları kışkırtıp, parasal destek sağladığı iddiaları ile suçladığı dosya Nuh Mete Yüksel’in DGM savcısı olarak son dosyası oldu. Savcı Yüksel, görevini bırakmadan hemen önce, Ekim ayının sonunda iddianamesini hazırladı ve mahkemeye sundu. 21 Ekim 2002 tarihli iddianamede, aralarında Alman vakıflarının yöneticileri, İstanbul Barosu Başkanı Yücel Sayman, Bergama eski Belediye Başkanı Sefa Taşkın, Bergama köylülerinin sözcüsü Oktay Konyar, köylülerin avukatı Senih Özay, turizm işletmecisi Birsel Lemke ve Bergamalı işadamı Özcan Durmaz’ın da bulunduğu 15 kişi hakkında, “Türkiye’nin bütünlüğü ve laik devlet adına gizli ittifak oluşturmak” suçundan 15 yıla kadar ağır hapis cezası istemiyle dava açtı.

Nuh Mete Yüksel sadece Bergama ve Alman Vakıfları olayı değil, o dönemlerde kamuoyunda ve siyasette bir hayli tartışılan başkaca davaların da savcısıydı. Bunların başında da Fethullah Gülen’e ve o zamanlar adı sıkça başbakanlık için geçen Recep Tayyip Erdoğan’a açtığı davalar sayılabilir.

Savcı Yüksel, günümüzde çok sık gündemimize gelen “kaset komploları”nın belki de ilkine muhatap olarak her iki davadan da uzaklaşmak zorunda kaldı. Bir kadınla özel görüntüleri nedeniyle hakkında soruşturma açılan Savcı Yüksel, “meslek onuruyla bağdaşmayan davranış” gerekçesi ile DGM Savcılığından düz savcılığa alındı. Kaset komplosunu yapan kesim olarak açıkça Gülen Cemaatini işaret eden Yüksel’in giderayak açtığı son davası ise Bergama ve Alman Vakıfları Davasıydı.

Eskişehir Emniyet Müdürlüğü görevinde iken,“Haliç’te Yaşayan Simonlar. Dün Devlet Bugün Cemaat” adlı kitabı yazarak dikkatleri üzerine çeken eski İstihbarat Daire Başkanı Hanefi Avcı kitabında Savcı Yüksel’e yapılan bu kaset komplosunun Fethullah Gülen Cemaati tarafından yapıldığı ileri sürüyordu.

Davanın üçüncü duruşmasında esas hakkında mütalaasını veren Savcı Dilaver Kahveci, Alman vakıflarının tüm faaliyetlerinin kamuya açık olarak yapıldığına dikkat çekip, sanıklar hakkında suç unsuru oluşmadığını belirterek beraatlarını istedi. Bu arada mahkemeye müdahillik talebinde bulunan yazar Ergün Poyraz’ın bu talebi mahkeme heyeti tarafından reddedildi. Son savunmaların ardından mahkeme 4 Mart 2003 tarihine ertelendi.

Mahkeme, “sanıkların üzerlerine atılı suçu işlediklerine dair delil bulunamadığından beraatlarına oy birliği ile karar” verir. Dava, Adli Sicil İstatistik Genel Müdürlüğü verilerine göre adeta ‘jet’ hızıyla sonuçlanmıştı. 2001 yılı sonu itibariyle DGM’lerdeki yargılama süreleri ortalama 336 gün iken, bu davada mahkeme heyeti 69 gün de kararını vermişti.

Casusluk davasının belki de en önemli delili Levent Akçit adlı Bergamalı köylüye, Oktay Konyar aracılığı ile Özcan Durmaz tarafından gönderilen 200 milyon TL’lik paradır. Yeni askerden gelen Akçit’in madene girmemesi için Özcan Durmaz’ın taş ocağında bir bekçilik ayarlanır ve ilk maaşından avans olarak 200 milyon TL hesabına gönderilir. Bu paranın dekontu Hablemitoğlu tarafından öldürüldüğü gün Star Gazetesi’ne gönderilmiştir. Yani Hablemitoğlu  öldürüldüğü gün bile yazdığı kitaptaki iddiaların arkasında duran, bunu güçlendirmek için gazetecilere kendince çeşitli belgeler gönderen bir pozisyondaydı. Hablemitoğlu’nun dayandığı en önemli belgelerin sahte, bu belgeyi veren kişinin ‘hayali’ olduğu gerçeğinden yola çıkarsak iki olasılık gündeme getirilebilir:İlki; Hablemitoğlu bu belgenin ve kişinin sahte olduğunu bilmiyordu ve yazdıklarının doğruluğuna yüzde yüz inanıyordu. Ancak, bu bahsedilen belge ile ilgili çok sayıda kişinin kendisine ulaşmaya çalıştığı, belgeyi istedikleri, belgeyi sızdırdığı ileri sürülen Prof. Dr. Metin Deliormanlı hakkında bilgi istediği göz önüne getirilirse, ya bu sahte belgeleri Hablemitoğlu kendi uydurdu ve bu nedenle tezini sonuna kadar savunuyor, ya da bu belgeyi kendisine ulaştıranlara sonsuz güveni vardı.

İkincisi daha akla yatkın görünse de, bu belgelerle ilgili üzerine bu kadar gelen varken, acaba bunların sahte olabileceği düşüncesi aklından hiç geçmedi mi? Böyle olsa herhalde öldürüldüğü saate kadar sahte belgeler üzerine oturttuğu kitabındaki tezleri savunmazdı.

İkinci bir olasılık ise; Hablemitoğlu başından bu yana Bergama köylülerinin altın madeni karşıtı mücadelesine karşı planlı bir “kara propaganda”nın içindeydi. Kitap ve uyduruk belgeler bu ‘psikolojik savaşın’ birer unsuru olarak ortaya atıldı. Gerçekliği ile ilgili kuşkuların, soruların sonradan göğüslenebileceği hesaplanarak Bergama Köylü Hareketini bitirme planı adım adım uygulandı. Bu da, sonradan gelişen çok önemli bir olayın yardımı ile tam başarı kazandı. Bu çok önemli olay Hablemitoğlu suikastıdır.

Diyebiliriz ki, Hablemitoğlu’nun en önemli delili sahte bir belge olan kitabını tartışılmaz kılabilecek, sorgulanmasını önleyecek, dikkatleri bu sahtecilikten başka yönlere yöneltecek, hatta kitabın ve yazarının eleştirilmesinin dahi ‘ayıplanacağı’ bir ortam yaratacak tek şey, yazarının ölmesi/öldürülmesiydi. İşte bu oldu!…

YARIN: Derin Suikast

evrensel.net