İspanya, komünist
   partisine yeniden kavuştu

Uzun bir süreden beri birlik yönünde çaba sarf eden İspanya komünistleri, ekim ayı sonunda topladıkları Kongre'de, "İspanya Komünist Partisi Markist-Leninist"in (IKP-ML) yeniden kurulduğunu ilan etti. İspanya'nın değişik bölgelerinden ve farklı örgütlerden komünistler, üç senedir "İspanya Komünist Örgütler Ulusal Komitesi" (COEC) içerisinde örgütlenmişlerdi. CEOC başlangıçta, İspanya çapında faaliyet gösteren "Komünist Ekim Örgütü" ile Valencia ve Castilla-Leon bölgelerinde faaliyet yürüten üç örgütten oluşuyordu. Daha sonra bu sürece, Katalonya bölgesi komünist örgütü de dahil oldu. Önce ortak bir merkezi yapı ve yayın organı oluşturuldu. CEOC Olağanüstü Kongresi'nin toplanmasına ve partinin kuruluşunun ilan edilmesine karar verildi. Kongre'ye gelinmeden önce, program, tüzük, genel siyasi çizgi ve sınıf tahlili üzerine hazırlanan metinler, uzun bir tartışma sürecinin ardından genel bir kabul görmüştü. Kongre'nin açılışından ve divanın oluşturulmasından hemen sonra, yeni kurulacak partinin adının "İspanya Komünist Partisi Marksist-Leninist" (IKP-ML) olmasına ve bu kongrenin, aynı zamanda "IKP-ML Yeniden Kuruluş Kongresi" olarak adlandırılmasına karar verildi. Oybirliği ile alınan kararın ardından, IKP-ML'in 1964'teki ilk kuruluş kongresinin bayrağı, alkışlar arasında açıldı ve divan masasına yerleştirildi.

Marco'nun konuşması Kongre raporunu, 1990'lı yılların başında parti yönetimindeki tasfiyeci revizyonist unsurların darbesine maruz kalan, davaya sadık komünistlerle mücadelesini sürdüren ve kuruluşta tayin edici bir rol oynayan eski IKP-ML'nin birinci sekreteri Raul Marco yaptı. Marco, partinin tasfiye edilmesi sırasındaki hatalardan ve tasfiyecileri zamanında teşhis edip, parti kamuoyunda mahkum edememekten dolayı özeleştiriyi de içeren konuşmasında, geçilen dönemin özelliklerini tahlil etti. '90'lı yıllarda uluslararası planda sürdürülen anti-komünist kampanyanın kendi ülkesindeki etkilerinden söz etti. Genel bir ulusal ve uluslararası durum değerlendirmesi, İspanya'da işçi hareketi, komünist partinin yeniden inşası için yürütülen zorlu çalışma, uluslararası komünist hareketin yeniden toparlanması ve bunun İspanya'ya etkileri gibi konular, raporda geniş olarak yer aldı. Politik raporun yanı sıra kongre boyunca, örgütsel sorunlar, işçi ve sendikal hareket, kadroların eğitimi ve yetiştirilmeleri, mali sorunlar, propaganda ajitasyon faaliyeti, göçmen emekçiler sorunu, devrimci gençlik mücadelesi gibi konularda raporlar sunuldu. Ana ile ek raporların tartışılmasından sonra delegeler, çalışmalarına iki komisyon halinde devam etti. Komisyonlardan birisi "Tüzük" ve "Sınıf tahlili" üzerine dokümanları ele alırken, diğer komisyon da "Politik çizgi" ve "Politik program" metinlerini tartışarak son şeklini verdi. Kongre'nin temel dokümanları olan bu dört metin oybirliği ile kabul edildi. İspanyol komünistlerinin yeniden Kuruluş Kongresi'ne, dünyanın çeşitli ülkelerinden komünist parti ve örgütler de katıldılar. Kongre'de hazır bulunan Fransa İşçileri Komünist Partisi, Almanya Komünist Partisi, Danimarka İşçileri Komünist Partisi, İtalya Teori ve Pratik grubu, Türkiye Devrimci Komünist Partisi, Iran Emek Partisi (Tufan), Ekvador Marksist-Leninist Komünist Partisi, Kolombiya Komünist Partisi (ML), Tunus İşçileri Komünist Partisi ve Yukarı Volta Devrimci Komünist Partisi'nin yanı sıra, Meksika, Şili, Dominik Cumhuriyeti, Fildişi Sahilleri, Brezilya ve Norveç partileri de mesaj gönderdi. İspanya'dan "Proleter Birlik" grubu ile "İspanya Halkları Komünist Partisi" (PCPE) de, Kongre'nin kapanış etkinliği bölümüne katılarak birer konuşma yaptılar. Kapanışta "Filistin Halk Kurtuluş Cephesi" temsilcisi de, halkının emperyalizme ve siyonizme karşı mücadelesine destek istedi. Kongre, yine Raul Marco'nun kapanış konuşmasıyla sonlandı.

Revizyonizme karşı zafer İspanya Komünist Partisi Marksist-Leninist (IKP-ML), 1960'lı yıllarda Kruşçevci modern revizyonist ihanete karşı kurulan yeni devrimci partiler içerisinde ilk sıralarda yer alıyordu. IKP-ML, 1960-70'li yıllarda Frankocu faşist rejime karşı mücadele içerisinde kitlesel bir parti haline geldi. Henüz parti yasal bir statü kazanmamışken, kitle desteğiyle açık yasal bir çalışma yürütmeye başladı. Avrupa'daki 1990'lı yıllardaki anti-komünist dalgadan nasibini alan IKP-ML revizyonist unsurların partiyi içten ele geçirmesine engel olamadı. Uluslararası hareket açısından da önemli bir darbeyi gerçekleştirenler, bunun karşılığında burjuvazi tarafından ödüllendirildi ve kısa bir süre sonra partinin kapısına tamamıyla kilit vurdu. Darbeye maruz kalan, ancak davaya sadık kalan komünistler ise, işe yeniden başlamak zorunda kaldılar. 15 yılın ardından IKP-ML'yi tüm zorluklara rağmen yeniden kuranlar, partilerini, IKP-ML liderlerinden Elena Odena'nın, 1975'te Franko rejimince kurşuna dizilen Üçler'in, IKP'nin kuruluşundan bu yana proletarya davasına sadık kalmış komünistlerin mirasçısı olarak ilan etti.