Srebrenitsa

Ben kurşunum,
Nereye gidersem gideyim.
Hayatın acı ve hüzünlü
Yüzünü görürüm.
Nerde olsam...
O yerde hiçbir zaman,
Gözyaşı eksik olmaz.
Parçalanmış yürekler görürüm.
Gidenlerin ardında...
Ağlayanlar görürüm;
Haykırarak avuçlarını açıp
Umut bekleyen...
Bir annenin feryadı gelir kulağıma
Üzülürüm, kızarım, halime.
Yerzünde hiçbir şey
Ama hiçbir şey;
Bir annenin gözyaşı dökmesinde
Daha önemli olamaz.
Sana tanık olduğum güne
Lanet olsun SREBRENİTSA...

Bu şiiri 2007 yılında “Mavi Kelebeğin İzindeydik’’ programını izlerken röportaj veren bir anne tarafından esinlenerek kaleme aldım. Kaleme aldım, çünkü o annenin yaptığı açıklamalara kayıtsız kalamazdım. Anne şöyle diyordu: “Kocamı ve oğlumu Srebrenitsa’da kaybettim. Oğlumun cesedini yedi ayrı toplu mezarda aradım. Oğlum küçük yaşta olmasına rağmen öldürülmekle kalmamış, öldürüldükten sonra cesedine kimse ulaşamasın diye vücudu vahşice parçalara ayrılmış. Buna rağmen oğlumun artık bir mezarı var. Özlediğimde ziyaret edebileceğim, dua edebileceğim bir mezarı... Ne yazık ki kocamın cesedini bulamadım. Sadece farklı toplu mezarlardan bulunmuş ona ait bir kaç kemik geçti elime. Buradan bütün gençlere sesleniyorum. Çalışın, başarılı olun, kimseye ama kimseye boyun eğmeyin. Güçlü olun, sizi ezmek isteyen kişiler karşısında hakkınızı arayın. Hakkınız olanı aramaktan onu savunmaktan korkmayın. Çünkü eğer korkarsanız karşınızdaki insanlar egolarını tatmin etmek için bile sizi ezer. Bence üzerinde durulmayan, sorgulanmayan hayat yaşanmaya değmez. Çünkü hayatı anlamlı kılan yaşanabilir kılan hususlar bunlardır. Eğer böyle yapmazsak o annenin yaşadıklarını bir gün bizde yaşayabiliriz. Biz de 90 yıl evvel Türk, Kürt, Laz, Çerkez... Tüm olumsuzluklara rağmen sömürgeci bir anlayışla hareket eden emperyalist ülkelere başkaldırmışız. Sayıları ve teçhizatları hatta ve hatta teknolojileri bizim kat kat üstümüzde olan kapitalist ülkelere mağlubiyet yaşatmışız. Özgürlüğün bağımsızlığın sayılarla ya da parayla kazanılamayacağını göstermişiz. Aynı zamanda bunu yaparak sömürge altında yaşayan bir çok topluma örnek olmuşuz.

Doğrulardan kaçamazsınız. Eğer haklıysanız size yapılan yanlışların üzerine gidin size yapılan yanlışa siz de yanlış bir cevap verirseniz yani teslimiyetçi bir yol izlerseniz kaybedersiniz. En çok acı çeken, en çok üzülen, vahşi eylemlere maruz kalan yine siz olursunuz. Doğru olan asıl olan yanlışlara başkaldırmaktır. Hakkınız olan, size ait olan değerlerinizi koruyun. Onlara hiçbir zaman fiyat etiketi koydurtmayın. Haklarınızı sizden haksızca almak isteyenlerin karşısında dimdik durun. Kişi hak ve özgürlükleri evrenseldir. Bu hak devredilemez ve kimse tarafından alınamaz. Tüm ezilen halkların ve sınıfın değerli ve hakkettikleri hayatı yaşamaları dileğiyle Sevgili ülkem...