HAYATIN İÇİNDEN

Son günlerde gündemi izledikçe hep aklıma “Ölü İmdat” geliyor.
Bu köşeyi okuyanlar Ölü İmdat’ı tanır. Ölü İmdat Fatih Draman’dan mahalle ve okul arkadaşımızdı. ‘60’lı yılların başlarında İstanbul surlarla sınırlı olduğundan ve babam, annemin “Bakırköy’e taşınalım” ısrarına, “Ben İstanbul dışına çıkmam” diye inatla direndiğinden İmdat’la arkadaşlığımız uzun sürdü. İmdat’ın ailesi yıllar önce Anadolu’dan kalkıp İstanbul Fatih’e yerleşmişti. İlkokul birinci sınıftaki öğretmenimiz için talihsiz ve kara günler de bizim ve İmdat’ın aynı sınıfa düşmemizle başlamıştı.
Babamın sinemacı olmasının ve bizim hemen her Türk filmini en az üç kez seyretmiş ve ezberlemiş olmamızın avantajıyla, adı Bedia olan iyi kalpli öğretmenimiz ne zaman birimizin kulağını çekse, diğerimiz kafasını boynunun üzerinde öne arkaya kaydırarak Nuri gibi horozlanırdı.
- Kıyma bize Bedia.
Bedia Öğretmenden korktuğumuz kadar annemden bile korkmazdık, ama bedelini
ödemeyi peşinen kabullenip olmadık işleri yapmaktan da geri durmazdık. Sanki Bedia Öğretmen kulağımızı uzattıkça anlaşılmaz bir zevk alıyorduk bu işten. Çünkü aslında Bedia Öğretmenin bizi sevdiğini biliyorduk.
Asuman’ın babası gemi kaptanıydı. Asuman, o zamanlar çok nadir olan pembe renkli
kokulu silgiler kullanırdı. Bedia Öğretmen, Asuman’ın silgisini şeker niyetine yediğimizde bile sadece tek kulağımızı çekmişti.
Sınıfın en yaramazı İmdat’tı. Ölü İmdat’ın ölülüğü sara hastası olmasındandı. Ama biz o yaşlarda sarayı bilmediğimizden İmdat’ı ya sahiden, ya numaradan ölüyor sanırdık. İmdat’ın ölmesi de genelde kritik zamanlarda olurdu. Gelin arabasının önünü kesip, üç beş kuruş İmdat’ın eline geçerse İmdat mutlaka ölürdü. Para avucunda, aç açabilirsen. Sonradan kuru soğan formülünü bulmuş ve paylaşım sorununu çözmüştük.
İmdat küfür ederdi. Küçük, büyük, haklı, haksız, öğretmen, müdür dinlemez, en uygun şekilde basardı küfürü.
- Ananı...
İmdat bir şeye kafayı taktımı mümkünü yok ikna olmazdı.
- Aslan İmdat.
- Ananı...
- İmdat düzgün konuş.
- Hem ananı, hem…
- Küfretme lan.
- Hem ananı, hem sülaleni.
- Vay hergele, yer misin, yemez misin.
- Hepinizin anasını.
- Kalk ulan. Bırak ölü numarası yapmayı. Kalk lan
- Ananızı…
İmdat gündeme anaları almışsa, ölene kadar değiştirmez geri adım atmazdı.
Şimdi, İmdat eminim bir yerlerdedir ve artık büyüdüğünden küfür etmeyerek gündemi izliyordur.
- Mayınlı araziler.
-
- İşçi, köylü, para gırla.
-
- Bi dakka, lakka, lukka.
-
- Ölme ulan, öldürürüm valla.
ARİF NACAROĞLU