İki Mesai Arasında Genç Olmak

 Mustafa SARIBAŞ
Sancaktepe
İstanbul
 
Şantiyelerde, sanayi bölgelerinde, fabrikalarda ve daha birçok iş alanında genç işçiler en çok rastladığımız insanlar günümüzde. Bunun nedeni sermayenin ve devletin dayattığı eğitim sistemi  ve genç kuşağı sömürme isteği. Genç işçiler haklarını ne kadar biliyor? En önemlisi iş güvenlikleri var mı ?
Bu düzen hep olduğu gibi sürüyor, işçi sınıfını özellikle genç kuşağını fazla mesailerle, düşük ücret ile, iş güvenliklerini önemsemeyerek işçinin hayatını yokmuş gibi çalıştırıyorlar. İşçi gençler çalışma koşulları hakkında ne düşünüyorlar?

KESİKLİ VE NASIRLI ELLER

İlk olarak mahallemdeki tornacı atölyesine giriyorum. Karşılaştığım manzara şaşırtıcı değil; selam verdiğim genç işçi, ellerini bana uzattığında kesikler ve nasırdan başka birşey göremiyorum. Çalıştığı yerde güvenliğinin hiç önemsenmediğini söylüyor. En çok şikayetçi olduğu konu ise mesailer.
Söylediklerine göre mesailer zindan gibi geliyormuş. Saat başına aldığı mesai parası 4 lirayı geçmiyor. İşçilere çok mesai yaptırıp, az para verilmesi her yerde kaçınılmaz gibi. Ne ailesine ne de sosyal hayatına vakit ayırabiliyor. 

ÇORBA İÇERKEN SOHBET

Onun yanından ayrılınca küçük bir lokantada çorba içen genç bir inşaat işçisine rastlıyorum.Vaktini ayırıp ayıramayacağını sorduğumda tebessümle kabul ediyor. "Okuyor musun?" sorusuna lisenin 2. sınıfın ilk dönemini okudukdan sonra ailesel ve ekonomik sorunlardan dolayı  okulu bırakarak işe başlamak zorunda kaldığını söyleyerek cevap veriyor. Neden şantiyede çalışmayı tercih ettiğini sorduğumda ise çalışma şartları çok ağır ve yorucu olmasına rağmen diğer sektörlere göre biraz daha fazla para verdikleri için seçtiğini söylüyor.
Metal direnişi hakkında ne düşündüğünü sorduğumda "Yoğun iş koşullarından dolayı fazla takip edemedim.Ama haklarını almak için bu düzene karşı çıkmaları, birlikte karar alıp, ortak hareket etmeleri çok güzel. Yani işçi sınıfının birliğinin tüm güçleri yeneceğine eminim." Diyerek cevap veriyor.
Sohbet ettiğim genç işçi arkadaşlarımdan çok şey öğrendim. 
 İşçi sınıfının dili dini ırkı olmadığını bir kez daha gördüm. Tüm işçilerin tek yumurta ikizi gibi olduğunu da. İşçiler arasında bir sorun olduğunda hepsi sahiplenip birlikte hareket etmesi gerektiğini düşünüyorum. Dünyanın öbür ucunda bir işçinin parmağı kanadığında biz burada o acıyı hissedersek aramızdaki duvarları yok etmiş oluruz.