Yorgun-Bitkin-Mutsuz

Merhabalar,
Ben kimya fabrikasında yeni işe başlamış bir kadın işçiyim. Sabah mesai saatim 8’de başlıyor ve akşam 6'ya kadar toplam 10 saat çalışıyorum. Haftanın beş günü böyle çalışıyorum. Saat 10’da ve 15’te çay molalarımız var. Yemek molamız 30 dakika. Çok kısıtlı bir yemek molamız var. O yarım saatlik sürede hem yemek yiyip hem tuvalet ihtiyacımızı görüp hem de beş dakika da olsa dışarı çıkıp bir hava almak istiyorum ama bunu yapmak çok zor.
Bazen üretim şefi toplantı yapıyor. Beş dakika bile konuşsa bu toplantıları hep çay molalarına denk getiriyor. Zaten kısıtlı olan molalarımızın süresi daha da kısalıyor. Neredeyse hiç mola kullanmadan günde 10 saat çalışarak para kazanmaya çalışıyorum.
Benim için bu şekilde çalışmak resmen eziyet oluyor. Benimle beraber çalışan diğer işçi arkadaşlarım için de durum aynı. Herkes yorgun ve bitkin oluyor. Birbirimizin yüzüne bakarken aslında bunun böyle olmaması gerektiğini, sömürüldüğümüzü düşünüyoruz ama harekete geçemiyoruz. Çünkü korkuyoruz. İşimizden olursak ve sonrasında hemen iş bulamazsak nasıl öderiz kredi kartlarımız, ev kiramızı ve nasıl geçiniriz? Kafamızda soru işaretleriyle çalışırken akşam saat 6 olduğunda zil çalıyor ama biz o saatte verilen sayıyı tamamlamamış isek çalışmaya devam ediyoruz. Çalıştığımız bu süre de ücretten sayılmıyor.
Bizim hatamız olmadan makine bozulmuş ve bir aksaklık olmuşsa bunun cezasını biz çekiyoruz ve fazladan çalıştırılıyoruz. Çalışan hiçbir arkadaşım işinden memnun değil. Biz üretiyor emek veriyoruz fakat karşılığını alamıyoruz. Aslında yapacak tek bir şey var: Harekete geçmek.
A