Savaş çocuklarımızı katlediyor, ekonomimizi baltalıyor

Daha önce böyle bir mektup yazmamıştım. İlk defa böyle bir şey yapıyorum. Ben Batmanlı bir tekstil işçisiyim. 7 yıldır bu meslekteyim ve birçok zorluğu yaşadım diyebilirim. Bir çocuğum var ve iki ay sonra ikinci çocuğuma kavuşacağım. Fakat ülkenin gidişatı herkesi olduğu gibi beni de tedirginleştiriyor.
Türk-Kürt insanlar ayrıştırılmaya çalışılıyor. Gençlerimiz öldürülüyor. Bu ayrım nedendir? Halbuki biz atölyelerde Kürdü, Türkü bir çalışıyoruz. Aynı çalışma koşullarında bulunuyoruz. Aynı şekilde patronlar tarafından sömürülüyoruz. Uygulanan savaş politikaları gençlerimizi katlederken batıda da bizlerin ekonomileri baltalanıyor.
Benim bir çocuğun var ve bu süreç evimizin maddi durumuna yansıdı. Eve bir ekmek almayı mı tercih edersiniz, çocuğunuza bir çikolata almayı mı? Çocuğumuzun istediklerini yapmak tek temennimiz ama maddi durumumuz buna izin vermiyor. Bizler evlerimize ekmek alma derdine düşüyoruz. Olan emekçilere oluyor, acıları, yoklukları kadınlar çekiyor.
Bu katliamlar durdurulmalıdır. Halk sesini yükseltmeli, Barışın tarafı olmalıdır. Kadınlar birleşmeli bu savaşa dur demelidir. Sömürülmemek için, ekonomimiz için, çocuklarımızın yaşaması için, yavrularımıza istediklerini vermek için, özgürlüğümüz için, kanın durması için barışın istekçisi ve takipçisi olmalıyız.

Rojda AYKUT / Çekmeköy-İSTANBUL