Cizre'nin 9 günü

Hacı BİŞKİ
Cizre

Cizre'de AKP hükümetinin bize uyguladıkları insanlık dışı bir vahşetti. Sokağa çıkma yasağının başladığı geceden itibaren, Cizre sokaklarına savaşlarda bile kullanılmayan ağır silah sesleri yankılanıyordu. Roketatarlar, bombalar atılıyordu mahallelere... Küçücük çocuklar öldürülüyordu gözlerimizin önünde... Her geçen gece ölümü bekliyorduk. Elektriklerin kesilmesiyle, sadece gökyüzünün verdiği ışık bizi avutuyordu; teker teker yıldızlar kayıyordu göklerden… Polisler tarafından katledilen kızının cenazesini, dondurucuda muhafaza eden annenin, ağıt sesleri hala kulaklarımda yankılanıyor. 9 yaşındaki çocuğu keskin nişancılar tarafından vurulmasın diye sokaklarda çocuklarını arayan hala gözlerimin önünde; kimisi çocuğunun ölü bedenini arıyordu,zılgıt ve ağıt sesleri yankılanırken sokaklarda.
Gece saatlerinin başlamasıyla tekrar bombalar atılıyordu. Küçük çocuklar annelerine, babalarına, abilerine ‘bu ses neden bitmiyor? bizleri öldürmeye mi gelecekler’ diye soruyorlardı. Bu sesi çocuklar duymasınlar diye anneleri küçücük çocuklarının kulaklarına pamuk tıkıyordu, bir an önce sabah olsun diye geçiyordu geceler. Her sabah kalktığımızda komşularımıza gidiyorduk ilk önce. Kimi evden yaralılar yerde yatıyordu, kimileri ölülerini gömmek için bekliyorlardı. Herkes olasılıklarla yaşıyordu, her günün ardından tam 9 gün cehennem yangını yaşandı. Bu yangın ardında yaralı ve kırgın genç bedenler bıraktı.