Çim biçme sanatı üzerine
Son cemre düşeli epey zaman oldu. Sıcaklık iyiden iyiye kendini hissettirmeye başlarken baharın müjdeleyicisi ağaçlar ve çiçekler dört bir yanı şenlendirmeye başladı. Her bahar geldiğinde kendini toprağa, bağa bahçeye adamayı düşünenler ya da doğada kafasını dinlemek isteyenler için çok keyifli bir kitap var ka
Son cemre düşeli epey zaman oldu. Sıcaklık iyiden iyiye kendini hissettirmeye başlarken baharın müjdeleyicisi ağaçlar ve çiçekler dört bir yanı şenlendirmeye başladı. Her bahar geldiğinde kendini toprağa, bağa bahçeye adamayı düşünenler ya da doğada kafasını dinlemek isteyenler için çok keyifli bir kitap var karşımızda. İsmi de hayli havalı; Machiavelli’nin Bahçesi.
Mark Crick, Machiavelli’nin Bahçesi’nde tıpkı diğer kitaplarında olduğu gibi bir konu çevresinde pek çok ünlü yazarı bir araya getiriyor. “Kafka’nın Çorbası’nda yemek tariflerini, Sartre’nin Lavabosu’nda tamirat işlerini edebiyatla buluşturan Mark Crick bu kez de bahçeciliğe el atıyor.” Brecht ile patates yetiştirmenin inceliklerini öğrenirken, Plath ile sonbaharda çiçek soğanı dikerken toprağın ağırlığını yeniden daha derinden hissediyoruz. Bunun yanında Machiavelli’nin şu satırlarını okurken kitabın neden bahsettiğini bir an için unutabiliriz: “Ülkesi labada ve kuzukulağı; sinirliotu ve kart akrabası kargaayağı; kuşotu; yonca; beyaz üçgül gazelboynuzu kelebekotu karahindiba kedikulağı papatya ve mercanköşk gibi her türlü tehlikeyle öylesine kuşatılmıştır ki, eğer bir dehaya da beceriye sahip değilse tek çaresi şiddete başvurmak olabilir. Çim biçmenin kuralı az ve sık şeklindedir. Yazları çimler hızla büyürken haftada iki kez biçtiren Milanodükü, sık sık ve orta şiddette güç uygulayarak tebasına güvence verir ve iktidarını kabullenmelerini sağlar.”
Machiavelli ülke yönetimi ile bahçe düzenlemesi arasında bir fark görmemektedir belli ki. Emile Zola’nın elle ot yolmayı anlattığı hikayesinde ayrık otlardan kurtulamamasına gülümsüyoruz. Öyle ya bahsettiği ayrık otları kim ola ki? Kitap Pablo Neruda ile sonlanıyor; Gül nasıl budanır? Araçlar; bahçe makası, cesaret, aşk.
Mark Crick kitabında her bir anlatının sonuna bir de kendi çizimlerini eklemiş. Üstelik bunlar bilenler için oldukça tanıdık çizimler. Otto Dix, Munch, Dali, Dürer ve pek çok ünlü ressam bu resimlerden bize göz kırpıyor. Zira Crick her resimde birinin stilinden faydalanmış. Machiavelli’nin Bahçesi edebiyatın okurlara bahçede yol gösterdiği eşsiz bir el kitabı olmuş. Crick’in önceki iki kitabını okumayanlar bu kitabı okuduktan sonra eminim diğerlerini de merak edecekler.
[email protected]
Mark Crick,
Machiavelli’nin Bahçesi, Can Yayınları, Çevirmen:Gülden Şen, 93 s,
Şubat 2012
