Suriyeli mültecilerin yeni yıl dileği: Topraklarımıza dönmek istiyoruz

İnanç YILDIZ
Antep

Suriye’de yıllar önce başlayan ve halen devam eden savaş nedeniyle topraklarından göç ederek Türkiye’ye gelen aileler, bu yıl da topraklarından uzakta yeni yıla girecekler. Kobanê’deki köylerine IŞİD’in saldırması sonucu Antep’e gelen Omar ve Koçar ailesinin yeni yıldaki dilekleri savaşın sona ermesi ve topraklarına geri dönerek, huzur, refah ve mutluluk içinde yaşamak.

BAZEN YİYECEK BİR ŞEY BULAMIYORLAR

Omar ve Koçar ailesi, yeni yılı Türkmenler Mahallesi’nde bodrum katında derme çatma tuvalet, banyo ve mutfağı olan bir, iki gözlü evlerde yaşam mücadelesi vererek karşılıyor. İlk olarak Omar ailesinin evine misafir oluyoruz.  6 ay önce Antep’e gelmişler. Yaşları 3 ile 6 arasında değişen 3 çocuğuyla tek gözlü denebilecek, banyosu apartmanın merdiven altında, tuvaleti apartmanın kapısının yanında olan evde yaşadıklarını anlatırken gözleri dolan anne Kifet Omar, “İlk geldiğimizde eşim bir iş buldu, 20 gün çalıştı. Bir daha da doğru düzgün bir iş bulamadı. 1 hafta önce de Suruç’a iş bulmaya gitti. Ne yaptı bilmiyorum” diyor. İlk geldikleri zaman başka bir yerde tuttukları evin kirasını ödeyemeyince ev sahibinin kendilerini evden çıkarttığını belirten Omar, “Sonra bu eve geldik. Ancak burada da aylık 200 lira olan kirayı vermekte zorlanıyoruz” diyor. Geçenlerde ise ev sahibinden çocuklarının karnını doyurmak için 50 lira borç para aldığını söyleyen Omar, “Bazen evde yiyecek hiçbir şey olmuyor. Çay ve ekmek dışında bir şey yiyemiyoruz pek. 2 gün oldu yanımda bir kuruş para yok. Çocuklarımın karnını bile doyuramıyorum. Çocuklarım her şeyden mahrum yaşıyor. İhtiyaçlarını karşılayamıyorum” diyor.  

CEVİZ KABUKLARIYLA ISINMAYA ÇALIŞIYORLAR

Bir ekmek fırının “Günde 5 ekmek veririm” yardımını ise utancından almaya gidemeyen Omar ve çocuklarına, ev sahibi ile mahalleli yardım etmeye çalışıyor. Isınmak için sobaya atacak kömürü bile bulmakta sıkıntı yaşayan Omar, kömür bulamadığında ise yine komşuların verdiği ceviz kabukları gibi şeyleri sobaya atarak evini ısıtmaya çalışıyor. Yaşadığı bütün zorluklara karşın yeni yıldan umudunun savaşın biterek, topraklarına gitmek olduğunu dile getiren Omar, “Kobanê’de de hayat zordu ancak kimseye muhtaç değildik. Bir şekilde geçiniyorduk. Burada kimseyi tanımıyorum. Dilde bilmediğim için kimseyle anlaşamıyorum” diyor.

DAHA ÖNCE FISTIK YİYORLARDI, ŞİMDİ YİYEMİYORLAR!

6 çocuklu Koçar ailesi de Omar ailesi gibi aynı mahallede tek gözlü denebilecek derme çatma evde yaşam mücadelesi veriyor. 15 ay önce IŞİD’in köylerine girmesinden sonra her şeylerini geride bırakarak Antep’e gelen Koçar ailesi de ilk geldikleri günden beri ayrı bir savaşın içine düşmüş durumda. İnşaat işlerinde çalışan 38 yaşındaki baba Mahmut Koçar, bel fıtığı olduğu için 1-2 haftadır çalışamadığını söylüyor. Aylık yaklaşık 800 lira gelirinin olduğunu ancak 400 liraya yakınını kira, elektrik, su gibi sabit giderlere harcayan Koçar, geriye kalan 400 lira ile geçinmeye çalıştığını dile getiriyor. Çocuklarının küçük olduğunu ve imkanları olmadığı için okula gönderemediklerini söyleyen Koçar, “En büyüğü 12 yaşında olan çocuğum haftalığı 50 liraya markette çalışıyor.
Diğer çocuklarım da fıstık kırmada annesine yardım ediyor” diyor. Yeni yılda yeniden topraklarına gitme umudunu taşıyan Koçar, “Burada yaşamak çok zor. Tek istediğimiz kendi memleketimize gidip yaşamak. Orada durumumuz iyiydi, her şeyimiz vardı. Burada hiçbir şeyimiz yok” diyor. Hayatlarındaki değişimi bir örnekle açıklayan Hatice Koçar da, “Kobanê’de fıstıkları karıştırıp yiyorduk. Burada bir günde en fazla 10 kilo fıstık kırabiliyoruz. Buna karşın 4 lira kazanıyoruz. Bununla ne yapılabilir ki burada” diyor.