Tek dileğim bu fabrikada tek parça halinde kalabilmek

Ben 24 yaşındayım, Konveyör fabrikasında çalışıyorum. Buraya geçici olarak girdim. KPSS sınavlarına hazırlanırken bir taraftan da çalışırım diye düşündüm. Ama bir girdim, daha da çıkamadım. Sınavı da kazanamayınca kaldım. 

Amcamın evinde kalıyorum, daha cesaret edip kendime bir ev kiralayamıyorum. En büyük hayalim bir gün kendi evime çıkmaktı ama artık hiç sanmıyorum. Bu maaşla bir oda bile kiralayamam. Buradan çıkmayı çok istiyorum ama o kadar çok işsiz insan var ki; çıksam ne yaparım diye düşünüyorum, yine çalışmak zorundayım. 
Çalışma hayatı burada çok kötü, işçiye hiç değer verilmiyor. Özellikle kadın işçilerin durumu daha zor. Ben iki sorundan bahsetmek istiyorum. Her şeyden önce burada çok fazla iş kazası yaşanıyor ve hepsinin üstü örtülüyor. Patronların eli kolu uzun, çoğunlukla kazayı geçiren kişiyi suçluyorlar. Bundan bir süre önce bir arkadaşımız kaza geçirdi. Hastaneye götürdüler. Bir saat sonra ustabaşı bağıra çağıra “Herkes duysun! Kendi hatası! Ben kaç defa uyardım, aylak aylak bakıyor” dedi. 
24 saat çalışan bir firma burası ve makinalara hiç bakım yapılmıyor. Genelde bozuk ya da bakımı yapılmayan bu makinalarda insanlar parmaklarını kaptırıyor. Bazıları iyileştikten sonra işe geri dönüyor. Hatta aynı makinada tekrar çalıştırılıyorlar. Hiçbir tedbir alınmıyor. Konveyör’de parmağını koparanlar o kadar çok ki sayısını bilemiyoruz. 
Bir diğer sorun, ücret sorunu. Konveyör’de maaş konusunda çok ayrım var, en çok da kadınlara yapılıyor. Yapılanlara ses çıkarmayan, affedersiniz yalakalık yapan, her türlü ödün verenlerin maaşı farklı oluyor. Biraz sesi çıkan, ustabaşıların dediklerini yapmayanlar ise düşük maaşla çalışıyor. Çok fazla mesai yaptırıyorlar. Ben de bir ara para biriktirmek için her gün kalıyordum. Her ay bir bahaneyle kesinti yaptılar. Bırakın para biriktirmeyi, yorgunluk yanıma kar kaldı. Az daha elimi kaptırıyordum makineye. Hayal kurmuyorum artık, tek dileğim bu fabrikada tek parça halinde kalabilmek.
Fabrikada taciz olayları da çok yaşanıyor. Çalıştığım bölümde gözümün önünde usta kızı sıkıştırmış “Akşam takılalım” diyor. Kız da kıpkırmızı olmuş tepki veremiyor. Bunu yapan usta, evli barklı bir adam; taciz ettiği kişi de ondan çok küçük. Benim gibi durumu uzaktan görenler hemen yanlış anlıyor. Sanki ilişkileri varmış gibi bakıyorlar. Bu yüzden tacize uğrayan kadınlar ya işten çıkıyor ya da artık kafaları hep önde çalışıyorlar. Aslında biraz da kendi kendimize yapıyoruz. Halbuki birlik olsak bütün olumsuzluklardan kurtuluruz. 
Konveyör’den bir işçi 
Tuzla / İSTANBUL