İktidar işçilerin dayanışmasını istemiyor

Orhan SONGUR
Manisa Organize Sanayi İşçisi

Soma faciasında devletin acizliğini gördüm. Türkiye’nin en büyük maden bölgelerinden biri olan bölgede böylesi facialarda devletin hiçbir tedbir almadığını, işverenin daha fazla üretim uğruna, daha fazla kâr uğruna işçinin canını hiçe saydığını gördüm. 

Hastaneler yetersiz, arama kurtarma faaliyetleri saatler sonra başladı. Yer altında mahsur kalan işçilerin tahliyesini izlerken içim yandı. Vardiya değişimine gelen işçiler ve olayı duyup evlerinden facianın olduğu ocağa, arkadaşlarını kurtarmak için gelen işçiler vardı. Durum içler acısıydı. 

O dönem bizler de Manisa’da, öylece oturup bekleyemezdik; bir şeyler yapmalıydık. Hemen Soma’ya hareket ettik. Ama devlet, dışarıdan Soma’ya yardıma gelinsin istemiyordu. Şehrin girişinde kimlik kontrolleri yapıp, Soma’ya girişleri zorlaştırıyordu. Buna anlam veremiyordum. Korkacak ne vardı ki? Bizler de Manisa Organize Sanayi’de çalışan işçileriz, bizlerin de başına bu tür şeyler geliyor. Zor günde olan kardeşlerimize yardım etmeliydik. Soma’da çok sayıda eylemler oluyordu. Polis, bu eylemlerden bir tanesine TOMA ile müdahale etmişti; gaz ve tazyikli suyla saldırmıştı. O eylemde gözaltına alınmıştım. Suçum; işçi arkadaşlarımıza destek vermekti. 

İktidar; işçilerin birbirleriyle dayanışmasını istemiyor. Korkuyor. Türkiye’de, sendikalar, işçinin haklarını savunmuyorlar; kendi koltukları ve menfaatleri uğruna isçiden değil de işverenden yana taraf oluyorlar. Gördüğüm kadarıyla, Soma’da da yaşanan buydu. Çoğu yerde benzer bir tablo var. Manisa Organize Sanayi’de de benzer şeyleri yaşıyoruz. Biz işçiler, insan yerine konmuyoruz. Soma, Manisa, şu il, bu ilçe demeden işçiler olarak birliğimizi sağlamalıyız. Haklarımızı iyi öğrenip, mücadele etmeliyiz. Başka türlü, güzel günleri görmemiz çok zor.