Gulê Ana’nın gözü Şırnak’ta
Gulê İstek ve ailesi, Şırnak’taki saldırılar nedeniyle iki kez göç etmek zorunda kaldı.
Devletin göç ettirme politikası nedeniyle hayatları göç yolunda geçen Gulê İstek ve ailesi, Şırnak’taki saldırılar nedeniyle iki kez göç etmek zorunda kaldı. Dört gözle yasağın bitmesini bekleyen İstek, operasyonların bittiğinin açıklanmasına rağmen yasağın kalkmamasına tepkili.
Bilmad köyünde yaşayan İstek ailesi, devletin köylere yönelik baskılarıyla birlikte birçok kişi gibi köylerini terk ederek, kent merkezine yerleşir. Aile sürecin biraz normale dönmesiyle birlikte köylerine dönerek evlerini inşa eder, yazlarını yeniden köyde geçirmeye başlar. Yeniden bahçelerini eker, keçiler alarak hem tarım hem de hayvancılık yapmaya başlar. Şırnak’a saldırılar nedeniyle yeniden köye dönen İstek ailesi, burada askerden yeni dönen Ali Sümbül’ün köye yapılan bombardıman sonucu yaşamını yitirmesinin ardından yeniden göç yollarına düşer. Köydeki evlerini terk ederek, Afet Evleri Mahallesi’nde çadır kurarlar. Neredeyse Yeni Mahalle’de yaşayan tüm ailelerin yine bu bölgeye taşındığını anlatan aile, “Burada da hepimiz yine komşu olduk. Çoğumuz akrabayız zaten” diyor. Çocuklarının ve torunlarını artık okula göndermediklerini söyleyen Gulê İstek “Bize bunu yapan devletin okuluna mı gidecekler” diyor.
Çocukları ve torunuyla 12 kişi çadırda, zor şartlar altında yaşamlarını sürdürmeye çalıştıklarını anlatan İstek ihtiyaçlarını karşılayacakları sağlıklı bir alan olmadığını, çadırların da çok sıcak olduğunu söylüyor.
İstek, “Biz köye yerleşince bahçemizi ektik, 50 keçi aldık. Şimdi bu kuru dağ başında o keçilere nasıl bakacağız? Keçilerimiz bu dağlarda geziyor ve onlardan ancak bu kadar süt çıkıyor” diyor. Hayat şartlarının köye göre çok kötü olduğunu anlatan İstek, Ramazan’da yaşam koşullarının daha da zorlaştığını belirterek, “Şimdi burada bu toz toprak içinde oturuyoruz. Yemek hazırlıyoruz. Ateş üstünde yemeğimizi yapıyoruz. Çocuklar gidip etraftan odun topluyor. Biz de süt sağmaya gidiyoruz” diyor.
Gözleri Şırnak’ta olan ve yasağın bir an önce bitmesini isteyen İstek, “Evimizden de haberimiz yok. Keşke bütün kenti yıksalardı ama gençlere bir şey olmasaydı. Bari köyümüzde kalsaydık Şırnak açılana kadar. Ekili bahçelerimiz vardı. Operasyonlar bitti ama hâlâ şehirden duman yükseliyor. Artık yasağı niye kaldırmıyorlar” diyor. (Şırnak/DİHA)
Ayak altında
Kara kış
Bağlantılar | Yapay zekâ köleleri, veri işçileri, platform proletaryası
Mücadele ile neler kazanılmaz!
Ortadoğu: Bataklığın kan gölüne dönüştürülmesi
Savaşı belgelemek: Adli mimarlık
Çocukları çevrimiçi tehlikelerden kim koruyacak?
