Nasıl gurur duymam sizlerle

S. Nazik IŞIK
Bu buluşmada ilk Meral gördü beni; “Nazik geldi” diye bağırdı, boynuma sarıldı. A Blok’a beraber geldiğim günden tahliye olduğum güne kadar, 17 ay üst ranzada yan yana yattığım, iyi geceler, günaydın bile demeden aylar geçirdiğim, ama birbirimize sarılarak coplardan birbirimizi koruduğumuz zamanlar yaşadığım Meral’di o. Heyecanla kucaklaştık, bembeyaz saçlarımız karıştı birbirine.
Yolu Mamak’ta kesişmiş; Mamak’ın havasını koklamış, suyunu içmiş, copunu, tabutluklarını, kafesini yaşamış; “sarı kız”ın türküsünü, arkası yarınlarını, “Yüzyıllık Yalnızlık”ını paylaşmış kadınlarız biz. Mamak hapishanesine “insan onuruyla yaşamak mücadelesi”yle adını yazdırmış gençlik arkadaşları... Ben sizin ak düşmemiş saçlarınızı bildim. Saf, temiz inançlarla, güzel bir gelecek yaratma heyecanınıza tanıklık ettim. 12 Eylül işkencehanelerinden geçip Mamak’a gelen, dal gibi incecik bedenlerimizdeki izleri gördü gözlerimiz... Varlıklarıyla, direngenlikleriyle gurur duyduğum kadınlar! Yıllardan sonra sizinle kucaklaşmak ne mutluluk!
Hele de şu kısacak buluşmada iki eylem yapacak kadar mücadeleye devam dediniz ya! Nasıl gurur duymam sizlerle! 600. haftasındaki Cumartesi Anneleri ile dayanışma eylemi, Aslı Erdoğan ve koğuş arkadaşımız Necmiye Alpay’a özgürlük eylemlerimizden söz ediyorum. 
Ve biliyorum, en sevdiği “Dut Ağacı” türküsünü özgürlüğünün ilk gününde duyacak Necmiye.