Hangi kadın şiddet göreceğini bilerek evliliğe adım atar ki!

Fatma ŞAHİN
Kocaeli Ekmek ve Gül Kadın Dayanışma Derneği

Mutluluk hayalleriyle süslenmiş, huzurlu bir yuva ümidiyle atılan imzalar, yerini kötü anılarla dolu bir yaşama bırakabiliyor.

Fatoş 18 yaşında başlık parası için teyzesinin oğlu ile evlendiriliyor. O, yine de mutlu bir yaşam hayaliyle kabul ediyor evlenmeyi. Dört yıl süren evliliği boyunca kabus dolu günler yaşıyor. Sürekli şiddet gördüğü için bir gün dayanamayıp kendisini balkondan aşağı atıyor. Bu feci olayda beli kırılıyor ve omuriliği parçalanıyor. Henüz 21 yaşında felçli olarak tek başına yaşamına devam etmek zorunda kalıyor. Kötü anıları geride bırakmak ve yeni bir yaşam kurmak için İstanbul’a taşınıyor.

“Bu ülkede kadın olmak çok zor, üstelik dul bir kadınsanız daha da zor” diyor Fatoş. Zor şartlarda geçen 10 yılın ardından yeniden umutla dolan yüreğinin sesini dinliyor. Ve ikinci evliliğe adım atıyor. Hamileliğinin altıncı ayında eşi bırakıp gidiyor. Ve malum, babasız bir çocuk dünyaya geliyor. Artık dünyalar tatlısı oğlu ile hayata tutunmak zorunda. Fakat yaşam gittikçe zorlaşıyor Fatoş için.

Çocukluğunda ayağına batan küçük bir taş parçası, ayağında yara oluşmasına sebep oluyor. Ameliyat olmasına rağmen iyileşemiyor ve 15 yıl bu yara ile yaşıyor. Sonrasında Kocaeli’ye taşınıyor. Ameliyat sonrasında enfeksiyon kapıyor. Gittiği bütün hastanelerde ayağının kesilmesi gerektiği söyleniyor. Kendisini ziyaret ettiğimiz, gittiği son hastanede yeni bir umut salınmış yüreğine. Çünkü buradaki doktorlar ayağını kesmeden ameliyatla iyileştirmeye çalışacaklarını söylemiş.

Odasına girdiğimizde yüzü gülüyordu. Hayat hikayesini anlatırken, “Babam beni başlık parası uğruna evlendirmek yerine okutsaydı bunları yaşamak zorunda kalmazdım” diyor. Şimdi aldığı üç kuruş dul maaşı ile yaşamını sürdürmek ve üstelik oğlunu da okutmak zorunda. Yine de her türlü zorluğa karşın kadınların pes etmemeleri ve kendilerine güvenmeleri gerektiğini söylüyor.

Maruz kaldığı onca şiddet ve olumsuzluklara karşı ölüme ayak direyen bir kadın, Fatoş.

Umudunu hiç yitirmemiş, yaşadığı zorluklar ona haklarını araması gerektiğini öğretmiş. Yaşama dişiyle, tırnağıyla tutunarak kök salmış. Kendisini, üniversitede okumakta olan oğluna adamış. Ziyaretimizden çok mutlu olduğunu belirtti ve ısrarla bizi tekerlekli sandalyesiyle hastanenin kapısına kadar uğurladı. Refakatçi olarak yanına birazdan oğlunun geleceğini söylerken gözlerinin içi gülüyordu.

Ayrıca, iyileştiğinde derneğimize geleceğini söyleyerek bizleri mutlu etti.

Seninle gurur duyduk güzel kadın. Yaşam mücadelen, azmin ve kendine olan güvenin bize ve tüm kadınlara güç verecek.