Mevsimlik tarım işçisi kadınların zor yaşamı
Adana’da mevsimlik tarım işçisi kadınlar günde 15 saat ağır iş koşullarında çalışarak emeklerinin tam karşılığını alamıyorlar.
Mevsimlik tarım işçisi olarak memleketlerinden Adana’ya gelen kadınlar, 15 saat çalışmalarının karşılığı olarak günlük 35-40 TL kazanıyor. Doldurdukları çuval başına 5 TL kazanan soğan işçisi kadınlar, emeklerinin karşılığını alamamaktan şikayetçi.
Yaz mevsiminin yaklaşmasıyla birlikte yola koyulan tarım işçileri, her yıl olduğu gibi bu yıl da yönünü Çukurova’nın bereketli topraklarına çeviriyor. Tarlalarda emekleri en çok sömürülenler ise kadınlar oluyor.
Adana’nın Yüreğir ilçesine bağlı Kürkçüler Mahallesi’nde çalışan kadınlar, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte tarlaların yolunu tutuyor. Çocuk bakımı yetmiyormuş gibi kaldıkları çadırların bakımlarıyla da ilgilenen tarım işçisi kadınlar, sabah 06.00’dan akşam 20.00’ye kadar tarlalarda çalışıyor. Soğan tarlasında çalışan kadınlar, doldurdukları çuval başına 5 TL kazanıyor.
‘ÇOK ZAHMETLİ BİR İŞ’
Kadınlardan Hediye Dinç, çalışma şartlarını şu şekilde anlattı: “Sabah erkenden gelip önce soğanları topraktan söküyoruz. Sonra kalan köklerini makasla kesip soğanları büyüklüklerine göre çuvallara koyuyoruz. Ve daha sonra çuvalın ağzını iple bağlıyoruz. Bu kadar işi bir günde yapıyoruz. Çok zahmetli ve yorucu bir iştir.”
Çadırlarda yaşadıklarını anlatan Dinç, tarlada işleri bittikten sonra evde de çalıştıklarını belirterek, Ramazan ayının gelmesiyle birlikte tarlada çalışmanın onlar için daha da zor olduğunu söyledi. Çalışmak zorunda oldukları için memleketlerini bırakıp geldiklerini dile getiren Dinç, “Kim kendi tarlasında kendi memleketinde çalışmak istemez ki... Ama olanaklarımız olmadığı için bu çileyi çekmek zorundayız” diye konuştu.
‘HEM TARLA HEM ÇADIR’
22 yıldır tarım işçiliği yapan ve Diyarbakır’dan gelen Sakine Kırar, “Memlekette iş olmayınca buraya geliyoruz. Burada çadırlarda kalıyoruz. Tarlada zaten çalışmak zordur. Hele kadın için daha zordur. Çünkü tarlada çalışmak yetmezmiş gibi gidip çadırlarda iş yapıyoruz. Kadının çilesi bitmiyor” şeklinde konuştu. Zahmetli çalışmaya rağmen bazen paralarını zamanında almamaktan kaynaklı zorluklar yaşadıklarını söyleyen Kırar, 6 çocuğu olduğunu ve hepsinin küçük olmasından kaynaklı Adana’ya beraberinde getirdiğini ifade etti.
‘MECBUR OLDUĞUMUZ İÇİN ÇALIŞIYORUZ’
Urfa’dan gelen ve 13 yıldır tarlada çalışan Nazife Sevik de, çocuklarının işi olmadığı ve memlekette iş bulamadıkları için Adana’ya çalışmaya geldiklerini dile getirdi. Sevik, “Evimizi bıraktık ve gelip burada çadırda kalıyoruz. Hele Adana’nın sıcağında çadırda kalmak tam bir çile. Geçenlerde yağmur yağdı ve çadırların her tarafı çamur olduğu için dışarı çıkamadık. Ama mecbur olduğumuz için tüm bunlara katlanmak zorundayız” dedi. Yazın tarlada kazandıklarıyla kışın memlekette geçimlerini sağladıklarını ifade eden Sevik, kadınların tarlada daha fazla zorlandığını belirtti.
‘TANKERLERDEN İÇTİĞİMİZ SUDAN HASTALANIYORUZ’
15 saat çalışmalarına rağmen sadece 35-40 TL alabildiklerini anlatan Urfa’dan gelen Rabia Doğan, umutlarla Adana’ya geldikleri; ancak umduklarını bulamadıklarını belirtti. Devletin kendilerini bu hale getirdiğini kaydeden Doğan, memleketlerinde iş olanakları yaratılmadığını söyledi. Kendini bildi bileli tarlada çalıştığını aktaran Doğan, tarlaya getirilen tankerlerden su içtiklerini ve hastalandıklarını belirterek, şöyle devam etti: “Tarlada çalışma koşulları yaşanılacak koşullar değildir. Mecburiyetten bu işi yapıyoruz. Evimizi buradan kazandığımız para ile geçindiriyoruz.” (Adana/DİHABER)
