Kampa kaldığımız yerden devam ediyormuşuz gibi

İstanbul’dan yola çıkarken önceki kamplardan tanıştığımız bazı arkadaşları gördüm ve sanki hiç ayrılmamışız gibi kaldığımız yerden muhabbete devam  ettik. Onlarda yaş sınırında yada aşmak üzere olmanın hüznüyle “bu son kampım hocam çok üzülüyorum.” diyorlardı.
Uzun ve yorucu otobüs yolculuğundan sonra  kamp alanına geldik. Görevli arkadaşlar ellerinde kağıtlar ordan oraya koşturuyorlar. Bin 500’e yakın genç hızla kamp alanına yerleşiyor. Geç vakitlere kadar Türkiye’nin dört bir tarafından gelen gençlerin sesleri kahkahaları yani tatlı gürültüleri kuş seslerine karışıyor.  Kimi şaşkın “nerden düştüm buraya ya” derken diğeri kamp hayatının yarın ve sonrasında olabilecek gelişmeleri anlatıyor daha önce kampa katılmış olmanın gururu ile. .. Biliyorum ağlayarak ve bir sonraki yıla katılma planlarıyla ayrılacaklarını. Kampta hem kendilerini değiştirip dönüştürürken hem de çevrelerini değiştirdiklerine tanık olacaklar ve ömürlerinde böyle bir haftayı geçirmiş olmanın sevincini yaşayacaklar..
Kampın girişinde gelişlerini izliyorum. Kimi kaplumbağa gibi eşyaları sırtında şaşkın şaşkın bakınıyor. Tecrübeliler gülerek giriş kapısına doğru koşuyorlar. Onların bu hallerini izlerken ister istemez dönüşlerini hayal ediyorum tebessüm ederek. Yine fotoğraf çekiyorum bu güzel anların tanıklığıyla.
Her şey kontrol altında bir o kadar da özgür. Organizasyonundan katılımcılarına her biri genç olan arkadaşlar  sorumluluğun ne olduğunu gösteriyorlar. Yemekler, yerleşim hızla gerçekleşiyor. Yeni yeni tanışanların ortak iş yapmaları akşama doğru kampın her alanına dağılmış gençlerin cıvıl cıvıl sesleri yaşanmaya değer. Atölye kayıtları, konser hazırlıkları mıntıka temizliği her şey bir birine karışmış gidiyor. İlk günün yorgunluğu yokmuş gibi gece yarılarına kadar uyumayan gençler kampın her anını  yaşamak isteğiyle hâlâ oturuyorlar, geziniyorlar öbek öbek toplanıp koyu bir muhabbetin içinde sabahı yapıyorlar. Yel değirmeni müzik grubunun konserinden sonra anca rahatlamış ve kampa biraz daha alışmış durumdalar.
Dedim ya sanki geçen yıllardaki kamptan yıllar geçmemiş gibi, kaldığımız yerden devam ediyormuşuz bir izlenim edindim. Eksikler falan yok mu? Tabiiki var ama bu başarılı organizasyonda üzerinde bile durulmayacak kadar az. Bakalım yarın ve öbür günkü izlenimlerimiz nasıl olacak? Ben farklı olacağını zannetmiyorum, çünkü tecrübe ile sabit.
Ne diyeyim kıskananlar çatlasın.