Kırklareli Cam Sanayi (KCS) D fırını ve gelişmeler üzerine

Ahmet AKSOY
Trakya Cam İşçisi

Öncelikle  yazdıklarım yalnızca beni bağlar. Hiçbir kişi veya grubu bağlamaz.

Fabrikamızın en büyük fırınının 10 Eylül 2017 itibariyle açılmamak üzere kapatılacağı cam işverenleri tarafından açıklandı. İşverenle sendika arasında görüşmeler yapılarak istihdam fazlası çıkarılacak denildi.

Devamında sendikamızın genel başkanı fabrika yemekhanesinde fırının açılmamak üzere kapatılmasına inanmadığını söyleyerek bir dizi eleştiri yaptı.

Bu eleştiriler, hem işverene hem çalışanaydı.

Genel başkan istihdam fazlasının abartıldığını, ‘Rakamlar onların istediği kadar olmayacak’ derken çıkışların olacağının mesajını vermiş oldu.
Devamında işverenle sendika arasında görüşmeler başladı. İşverenin 180 söylemine sendikamız 100 derken, teşvikli çıkışlardaki sayı beklenildi.

İşçi çıkacak fakat sayı ne olacak, bunun müzakereleri devam ediyor.

KCS’de 66 cam ev eşyası, geneli 95 civarı, teşvikli çıkış var.

Fakat geldiğimiz noktada yapılan son görüşmede işverenin 220 rakamlarını söylemesi, teşvik rakamlarının beklenenin altında kaldığını gösteriyor.

Bundan sonrası için konuşulanlar, rakam anlamında müzakerelerin devam edeceği, önümüzdeki hafta görüşme olacağı. 11 Eylül itibariyle fırının duracağı ve teşvikli çıkışların yapılacağı.

Peki devamında ne olacak, ne isteniyor;

İSTİRAHATLİLER PERFORMANSI YETERSİZ OLANLAR

Bunlar UCU AÇIK olan kavramlar, cam işçisinin önünde duruyor…

YANİ KİME GÖRE, NEYE GÖRE?!

Bundan sonrasını UCU AÇIK olarak müzakere etmek doğru olmayacaktır. Bu fabrikalarda hiçbir arkadaşım, istirahat ve performansından dolayı işinden, ekmeğinden edilmemelidir.

Fabrikamız oldukça genç bir kadroya sahip. Ve birçoğu 60 yaş üzeri emekli olacaklar. Cam işi, özellikle cam ev eşyasında, çok daha zordur. Emek yoğun bir işletmedir. Bugün bu kapı, UCU AÇIK bir şekilde açılırsa, bir daha kapatmak zor olacaktır ve bu acıyı zaman içinde bir çok arkadaşımız yaşamak zorunda kalacaktır.

Bundan sonrası ne olacak, hepimiz yalnızca takip ediyoruz, “Yetkisi olmayanın etkisi de olamaz’’ misali.

Fikir ve düşüncelerimizi samimiyetle paylaşıyoruz.

Bu sorunun çözümü için istenilse, birçok yol var iken, genel başkanımızın yemekhanedeki daha ilk konuşmasında, “Sayı çok fazla, onların istediği gibi olmayacak” demesi, çıkışların sendikamız tarafından kabul edildiğini gösteriyordu.

Ve geçmiştekilere benzer uygulamalar bizleri bekliyordu, çıkışları kabullenmiş oluyorduk.

Ve yöntem olarak emekliliğine 1-2 yılı kalanlar, artı teşvik...

Şimdi masada ne var?

İstirahatliler ve performans kriterleri...

Sayıyı azaltmak için Mersin ve Eskişehir bölgesine yatay geçiş arayışları...

Buraya kadar zaten olanları bir çok arkadaşımız biliyor.

Şimdi soruyorum:

Fabrikanın halen üretime devam ettiği noktada…

İşletmelerde yüzlerce müteahhit çalışırken,

Onlarca emekliliğini hak etmiş memur istihdam edilirken,

Yüzlerce sözleşmeli çalışırken,

Ömrünü, gençliğini bu şirkete veren arkadaşlarımızı UCU AÇIK SÖYLEMLERLE kapı önüne koymak;

Ne CAM İŞVERENİNE

Ne SENDİKAMIZA

Ne de BİZ ÇALIŞANLARA

Yakışır bir durum olmayacaktır.

Bunu sebebi maliyet yani para ise çözümü halen var.

Fakat ‘para değil’, ‘maliyet değil’ diyorsanız orasını da anlatmak zorundasınız.

Çözüm önerim:

Her şeye rağmen sendikamız teşvikli çıkış sonrası hiçbir çıkışı onaylamamalı...

MASADAN KALKARSAK, 280 KİŞİYİ DE KAYBEDERİZ DİYE DÜŞÜNÜYORSANIZ;

Bunun adı maliyet ise TRAKYA BÖLGESİ bu sorunun maliyetini ekmeğini paylaşarak çözecektir.

Bunun adı nedir, GEÇMİŞTE DE ÖRNEĞİ OLAN, 4 vardiya sistemi. Yani var olan ücretimizden fedakarlık yapmak.

Ne zamana kadar? D FIRINI AÇILANA KADAR, FIRIN AÇILMAZSA, FABRİKA NORM KADROYA İNENE KADAR.

KİM İÇİN Mİ? 

Aynı tezgahta çalıştığımız arkadaşımız için.

Bakmakla yükümlü olduğu insanlar için.

Ailesi için.

Çocukları için

Yarınlarımız için.

CAM İŞÇİSİ VE KRİSTAL-İŞ SENDİKASININ GELECEĞİ İÇİN.

HER ŞEYE RAĞMEN; GÜN BİRLİK ZAMANI, GÜN PAYLAŞIM ZAMANIDIR.