Yürüyüp yürüyüp bir arpa boyu ilerleyememek

Bir Ford Otosan işçisi
Kocaeli

Eğer biz seyirci kalırsak, 2017 sözleşme süreci de eskiden olduğu gibi işleyecek. Birkaç görüşme sonrası anlaşmaya varacaklar ve ‘Biz bunu istedik, onlar bunu verdi. Büyük bir zafer kazanarak şunu aldık’ diyecekler. İşçiler bu sürece müdahale etmek isteseler de tam olarak nasıl bir müdahale yapacaklarını bilmemekteler. Ben de dahil. Umut edip beklemek, elini taşın altına koymaktan daha kolay geliyor çoğu işçiye. Birlikte hareket etmenin işçi sınıfına kazandıracağının, gücünün farkında değil çoğu. Bu da MESS’in, patronların ve Türk Metal’in işine geliyor. Onların cebi dolsun, gerisi önemli değil. 

Onur kırıcı ifade olmuş olsa da üzülerek söylemek zorundayım; dilenci gibi hareket ediyoruz, bizlere neyi verirlerse kabul ediyoruz, zammı beğenmesek de ‘yapacak bir şey yok’ deyip geçiyoruz. 

Çoğumuz taslaktan memnunuz. İzlenimlerim bu yönde. Fakat taslakta yeni işçiye pek de fazla bir şey yok. Bunun onlar da farkında. Benim ilk aklıma gelen daha önce de yaşamış olduğumuz asgari ücret artışı. Yani sözleşme sonrasında asgari ücret, geçtiğimiz dönemdeki gibi bir artış yaşarsa ve bu artış yenilere yansıyıp eskiye yansımayacak olursa sözleşme ile elde edilen zam yeniden tepe taklak olmaz mı? Sözde zam ama lafta ortaya çıkan sonuç asgari ücretle yaşam olur yine. Yürüyüp yürüyüp bir arpa boyu kadar ilerleyememek. Asgari ücret artışlarının da işçilere yansıması lazım. Koca holdingler milyonlarca dolar kâr elde ederken bir mahalle bakkalının verdiği parayı veremezler mi?