Uzayan mahkeme süreci örgütlenmeyi engelliyor
İstanbul Arnavutköy'den bir Urtim Kalıp işçisi, Çelik-İş'te örgütlenme süreçlerini ve fabrikadaki çalışma koşullarını yazdı.
Urtim Kalıp işçisi
İstanbul
Merhaba Evrensel okurları;
Ben Arnavutköy’de Urtim Kalıpta çalışan bir işçiyim. Fabrika yaklaşık 3 yıl önce büyük bir direniş göstererek Hak-İş’e bağlı Çelik-İş Sendikasında örgütlendi. İşçilerin sendikalaşmadaki en büyük hedefi yaşamış oldukları sıkıntıların çözülmesi ve kötü çalışma koşullarının sendikal mücadeleyle son bulmasıydı. Ancak sendikanın verdiği vaatler, hiç bitmeyen mahkeme süreçleri işçileri canından bezdirdi.
Sendikalaşma sürecinde 12 arkadaşımız işten atılırken Çelik-İş Sendikası patronla anlaşma sürecine gitti. Sendika işçileri devre dışı bıraktı, üretimi durduracak gücü olmasına rağmen sürece yayarak direniş kırıldı. Yaklaşık 3 yıldır işçiler olarak bakanlıktan yetki gelmesine rağmen patronun itiraz etmesi sonucunda mahkeme süreci hâlâ devam ediyor. Bu süre içinde çalışma koşullarımız değişmedi, fabrikada havalandırma olmadığı için kaynak dumanını soluyoruz. Montaj bölümü fabrikanın dışında olduğu için işçiler donarak çalışıyor. Fabrikada 3 bölüm var; kaynakhane, pres ve montaj. Bu bölümlerde halinden memnun olan işçi yok. Ağır iş kolu olmasına rağmen aldığımız ücretler çok düşük. İşçilerin büyük kısmı kredi ödüyorken her an işten atılma korkusu işçilerin genel kaygısı.
Urtim işçileri olarak istediğimiz 3 yıldır bitmek bilmeyen mahkeme sürecinin biran önce sona ermesi ve ağır işleyen süreçte çalışma koşullarının ağırlığına karşı sendikanın direniş koymasıdır. Günde 10 saat, 10 dakika çay molası ve 40 dakika yemek molasını çıkarsak, aralıksız çalışıyoruz. İşe gelmediğimiz günlerde ise mesaiden kesinti yapılıyor. İşçiler baskı altına alınıyor, olur olmaz her şeye tutanak tutuluyor. İşçiler olarak ses çıkarmamız gerekiyor.
