Biz o katliamda kimleri yitirdik?
Yönetmenliğini Emre Kanlıoğlu ve Elif Ergezen’in yaptığı 'Elif' belgeseli izleyiciye şu soruyu sordurmayı amaçlıyor: Biz o katliamda kimleri yitirdik?
Ahmet BAYER
Van
103 kayıp, 103 nefes, 103 ayrı hikaye… Daha iyi bir ülke için, barış için gittikleri Ankara’da “Ne de çok özlemişiz gökyüzüne kansız bakmayı” pankartının yanı başında bir simidi 4 kişi paylaşırken öldürüldüler. Türkiye’nin dört bir yanından yoldaşları gelmişti her biri, birbirlerine sarılırken öldürüldüler. Babasının elinden tutarken öldürüldü Veysel. Dilan babasının kucağında öldü. 10 Ekim 2015 günü saat 10.04’te sevdiklerimizin kanına buladılar gökyüzünü. Elif de vardı onların arasında.
ELİF’İN GÜLÜŞÜ AKLIMIZDA
Yönetmenliğini Emre Kanlıoğlu ve Elif Ergezen’in yaptığı “Elif” belgeseli, izleyenlere şu soruyu sordurmayı amaçlıyor: Biz o katliamda kimleri yitirdik? Belgesel, 9.Hangi İnsan Hakları Film Festivali kapsamında 23-24 Aralık tarihlerinde Van’da gösterildi. 79 dakika süren belgeselde, katliamda yitirdiğimiz Elif Kanlıoğlu’nun ailesi, akrabaları, yakın arkadaşları, komşuları ve öğretmenleri izleyenlere Elif’i anlattı. Gülüşü vardı öncelikle herkesin dilinde. Yardımseverliği, okuma sevgisi, insan ve hayvan sevgisi, sorumluluk bilinci…
Kedilere alerjisi olmasına rağmen yağmurda ıslanan bir yavru kediyi nasıl kucaklayıp evine götürdüğünü anlattı annesi. Sendikalı bir işçi, tanımadıkları iki öğrencinin, Şebnem ve Elif’in işçiler adına nasıl bildiri dağıttığını anlattı. Çaldığı enstrümanlar, yaptığı resimler, ilgilendiği spor dalları, okuduğu kitaplar… Elif’e dair ne varsa yüreğimize işledik onları bugün. Ve bir kez daha gördük düşmanın kalleşliğini, barışın üzerine inşa edilmek istenen yeni dünyadan ne kadar korktuklarını. Var olmak için kan kokusuna nasıl muhtaç olduklarını; bombalarla, silahlarla, katliamlarla beslendiklerini bir kez daha bildik. Elif’in hikayesi bize düşmanın acizliğini bir kere daha gösterdi. Biliyoruz; sınıfsız bir dünya hayalimiz, düşmanın korkusundan kat kat daha güçlü.
‘AKLIMIZA KAZIDIK, İNANCIMIZA KATTIK’
Biz o katliamda kimleri mi yitirdik? Şebnem’in gülüşünü, Veysel’in mavi bakışlarını, Korkmaz’ın babacan dostluğunu, Mesut’un heyecanını, Ercan’ın kararlı duruşunu, Elif’in bilgeliğini… Hayır! Biz o katliamda; yoldaşlarımızın, can dostlarımızın bizlerin aklında yer ettiği tüm güzellikleri boyalarımızın harcına katıp bayraklarımıza, pankartlarımıza işledik. Akıllarımıza kazıdık, inancımıza kattık; kardeşçe yaşamak istediğimiz dünyanın etrafını binlerce kez saracak patikalar açtık. Yemyeşil fidanlar diktik onların adıyla; sınıfsız, sömürüsüz, barış dolu bir gelecek kurma mücadelemize. Unutmayacağız; güzel günler gelmez bize, biz güzel günlere yürümedikçe!