Tiyatro bize bir şeyler söyler

Melis Sinem TOPAÇLI

Mehmet Pisak Anadolu Lisesi

İstanbul

Tiyatro diyince aklınıza ne geliyor? Sahnede dönüp duran insanlar mı? Hiç okumadığımız Shakespeare kitapları mı? Televizyonda yayınlanan programlar mı? Peki, sizce tiyatro bu kadar basit mi?

Tiyatro tarihi yunan tanrısı Dionysos adına yapılan dinsel törenlere dayanmaktadır. O zamanlarda tiyatro üst sınıf insanların katılabildiği bir etkinlikti. Tiyatro simgesi ise Yunan mitolojisinde yapılan törenlere dayanmaktadır. Oyuncular günümüzdeki gibi mimik yerine ellerinde bulunan maskeleri yüzlerine tutarak duygularını ifade etmeye çalışıyorlardı.

Bahsetmek istediğin asıl konu Türkiye’de tiyatronun durumu. Bu konuda herkesin düşüncesi çok farklı. Bazılarınız “Tüm salonlar dolup taşıyor. Türkiye bu konuda çok önde.” diyebilir. Bazılarınız “Hiç değer verilmiyor, tiyatro değeri seyirci sayısıyla ölçülmez.” der. Hepiniz haklısınız. Ben de size yaşadıklarımı anlatacağım.

Ben özel bir tiyatroda 2 yıldır tiyatro yapıyorum ve birçok kez sahneye çıktım. Birçok oyun oynadım, birçok şehir gezdim. Bence gerçekte olan her bölgenin insanının farklı şekilde tiyatro izlemesidir. Benim için en önemli olan insanın sanata ve sanatçıya saygısıdır. Ben tiyatroya saygıyı tiyatro izleme oranı en düşük olan şehirlerde gördüm. Tek çıkan ses alkış ve kahkaha. Tiyatroya ulaşımı en kolay şehirde ise bu iş tersine dönüyor. Biz susuyoruz onlar konuşuyor. “Neden böyle?​” diye soruyorum kendime. Biz mi yanlış yapıyoruz? Ancak sorun aslında ne seyircilerde ne oyuncularda, sorun tiyatronun bu kadar düşmesine sebep olanlarda diye düşünüyorum.

William Hazlitt, “Tiyatrosu olan bir ülkede kötülükler, çirkinlikler, yanlışlar sürüp gitmez.” demiş, ben de bu sözle yazımı bitirmek istiyorum. Hepiniz tiyatro ile kalın.