Hayatı güzellikleriyle görüp yaşamak istiyorum…

Dilan SÜZME
İSTANBUL

Haksızlığa ve sömürüye uğramış işçilerin birleştiği 1 Mayıs İşçi ve Emekçi Günü yaklaşıyor. Dert ve taleplerimizi paylaştığımız bu tek günümüzde devlet bir araya gelmememiz için elinden geleni yapıyor, işverenler ise resmi tatil olmasına rağmen işçilere izin vermiyor. Biz işçilerden ne kadar korktuklarını buradan anlıyoruz. Bizlerin alın teri olmazsa para yutma makinesi patronlar doyamayacak, devlet çöküşe geçecek. Benim iş yerim de izin vermeyenlerden. O yüzden birkaç senedir 1 Mayıslara katılamıyorum. Üniversite öğrencisiyim. Maddi durumumuz yüzünden şehir dışında güzel bölümlere puanım yetse de gidemedim. Annem konfeksiyon işçisi, babam inşaatta çalışıyor. Maalesef ikisi de patronlarınca sürekli sömürülüyor, haksızlığa uğruyor, maaşlarını bile düzenli alamıyorlar. Haliyle bu, ailevi durumumuzu fazlasıyla etkiliyor.

Şehir dışına çıkamadığım için ben de İstanbul’da özel üniversiteye gitmek durumunda kaldım. Özel üniversiteler %75 burslu bile bir işçinin yıllık kazancından fazla. O yüzden çalışmak zorunda kaldım. İşe, okuldan daha fazla zaman ayırıyorum. Haftanın 6 günü işe gidiyorum, öğrenciden çok işçiyim. İnsanlar nasıl sömürülüyormuş onu daha açık gördüm ve anladım.

PARA CANAVARI PATRONU DOYURAMIYORUZ

Patron adeta para canavarı. Daha fazla çalışarak ona daha çok para kazandırıp daha çok şişmanlamasını sağlıyoruz ama onu hiçbir koşulda doyuramıyoruz. Doyurmaya çalıştığımız her gün biz daha çok açlığa sürükleniyoruz. Bazı günler yemek molası mesai saatine dahil edilmiyor. Asgari geçim indirimi katakulliye getirilip ödenmiyor. Her gün 15 dakika erken başlıyor, 10 dakika geç bitiriyoruz. 25 dakikada patrona hediye ettiriliyor. Tüm haksızlıklara rağmen ne olursa olsun bu sene 1 Mayıs’a katılacağım, taleplerimi haykıracağım. Nitelikli parasız eğitim, insani koşullar altında çalışmak, emeğimin karşılığını almak istiyorum. Ben barış, özgürlük, doğayı ve hayatı tüm güzellikleriyle görüp yaşamak istiyorum.