26 Eylül 2018 18:30
/
Güncelleme: 17:38

Bir işçinin son süreçteki hali

Tuzla’dan bir işçi
İstanbul

Geçen sene bu zamanlarda askere gittim ve 12 ayın sonunda ne mutlu bana ki askerliğim bitti. Askerden önce inşaat sektöründe çalışıyordum. O zamanlar ana firmadan ya da müteahhitlerden iş alıp kendimiz götürü iş yapıyorduk. Ama artık ne yazık ki götürü iş yapmak bir tarafa yevmiye bulup çalışamaz hale geldik. Çünkü inşaatların çoğu yarıda bırakılmış, kimse çalışmıyor. Doların yükselişi, inşaat malzemelerinin dolar üzerinden temin edilmesi sebebiyle bu sektörü de etkiledi ve işler durdu. Geçtiğimiz günlerde önceden çalıştığım firmalar ve çevredeki arkadaşlarımla görüştüm, kimse çalışamıyor. Bu durumda taşeronlar da daha katı oluyorlar. Malum patronların kâr etmeleri lazım ama malzemeler pahalıya geliyor, aradaki farkı bir şekilde kapatması lazım.

ZENGİNİ DAHA ZENGİN, FAKİRİ DAHA FAKİR

Ben ne yapacağım onu düşünüyorum. 16 yaşında inşaat işine girdim ve iyi kötü bir iş kapıp usta olabildim. Şuan işsizlik o kadar yüksek ki elimdeki meslek çürüyüp gitti. 7 kişilik bir ev geçindiriyorum ve kira da vergiler de kardeşlerimin okul masrafları da babamın ilaçları da bana bakıyor. Başka bir işe girmeyi düşündüm ama etrafa bakıyorum, iş bulamıyorum zaten olanı da işten çıkarıyorlar. İşten çıkarmalarının nedeni de sendikalı olmak istemeleriymiş işçilerin. Cargill, Flormar ve Tüpraş işçileri aylardır işe geri dönmek için direniş gösteriyorlar. Daha geçen gün 3. havalimanında çalışan meslekdaşlarım insanca koşullarda çalışmak için, maaşlarının geç ödenmemesi için taleplerini haykırdılar. Sonuç ne oldu? 600’e yakın gözaltı ve daha sonra 24 tutuklu. Başımızdaki tek adam diktası artık ülkeyi öyle bir duruma sürükledi ki zengini daha zengin, fakiri daha da fakirleşti. Bir de hala bizlerden utanmadan fedakarlık yapmamızı bekliyorlar. Kendilerine 400 bin dolarlık lüks uçak alınıyor, yandaş medyada hediye diye yutturmaya çalışıyor bizlere. Krizin bedelini bizim sırtımıza vurma derdindeler. “Ben ne yapacağım, nerede çalışacağım?​” diye düşünüyorum. Çalışma saatlerinin uzadığı, işçilerin işten atıldığı, ekonominin kötü durumda olduğu bu zamanda, emekçileri, saf yerine koymaya çalışarak dalga geçer gibi verdikleri saçma sapan fetvalarla kandıramayacaklar.

EVRENSEL'İNMANŞETİ

Çayırhan’da çakal sofrası

Çayırhan’da çakal sofrası

AKP iktidarının özelleştirmek istediği Çayırhan Termik Santrali ve maden işletmesinin ‘adrese teslim’ ihalesi bugün gerçekleştirilecek. İşçiler ve kamuoyu özelleştirmeye karşı çıkarken, adrese teslim ihaleye sicili kabarık patronların katılması bekleniyor. Çayırhan’ı yutacak sofrada IC İçtaş, Cengiz, Kolin, Limak, Alagöz, Ciner, Yıldızlar SSS var. Ödenmeyen işçi ücretleri madenin satış fiyatından fazla!

317.36 milyon TL: Yunus Emre Termik Enerji Santralinin son 3 ayda ürettiği elektriğin değeri

204.9 milyon TL: Aynı dönemde 1000 işçinin ortalama ücretlerden patrona 'maliyeti'

0 TL: Şirket 2021, 2022 ve 2023 yıllarında hiç vergi ödemedi

BİRİNCİSAYFA
SEFERSELVİ
2 Mart 2025 - Sefer Selvi

Evrensel'i Takip Et