32 yıldır sakız satarak geçinmeye çalışıyor: Eskiden eve ekmek götürebiliyordum

Fırat TOPAL
Diyarbakır

Diyarbakır’da 32 yıldır sokakta sakız satarak ve 500 TL’lik yaşlılık aylığı ile geçinmeye çalışan 71 yaşındaki Fatma Tokay, geçinemiyor ve yardım için gittiği kapılardan geri çevriliyor. Kendisini haber yapmanın faydası olmayacağını düşünen Tokay, “Hastayım, şeker ve tansiyonum var, kanser de olsaydım kurtulsaydım. İş de yok zaten. Eskiden en azından eve ekmek götürebiliyordum” diyor.

Fatma Tokay, onu Diyarbakır’ın Ofis semtinin Ekinciler ve Gevran caddesinde, bazen ise Sur’da bir kaldırımda elinde bir kutu sakızıyla görebilirsiniz. 37 yıl önce eşini kanserden kaybetmiş, 2 yıl sonra da bir kutu sakızla ekmeği kazanmak için sokağa çıkmış.

Ekinciler caddesinde rastladım, birkaç girişimim olmuştu önceleri konuşmak için ama sonuç alamamıştım. Yine konuşmak için girişimde bulundum. Yanına oturmak için müsaade istedim. İzin verdi. Sesi de kendisi de baya yorulmuştu. Biraz da gergindi, Epilasyon broşürleri dağıtan gençlerin gürültüsü rahatsız ediyordu onu, sürekli kızıyordu gençlere.

SABAHTAN BERİ 4 LİRA KAZANMIŞ

“Sohbet etmek istiyorum” dedim. “Ne konuşacağız oğlum” diye sordu. “Gazeteciyim”  deyince sözümü bitirmeden “Faydası olmaz” dedi. Konuşmayacak yine diye düşünürken “Bak işte oğlum sabahtan buradayım” dedikten sonra cebinden 4 TL çıkarıp gösterdi. “Bununla ne yapacağım” diye sordu. “Başka kimsen yok mu?​” diye sordum: “Eşim 37 yıl önce kanserden vefat etti. Bir kızım Ankara’da, bir kızım burada kanser hastası, kendi yağlarında kavruluyorlar. Ben de eşim vefat ettikten sonra, sakız satmaya başladım.”

"İSTEDİĞİN KADAR YAZ FAYDASI OLMUYOR"

Tokay’ın evi kira Bağlar ilçesinde yaşıyor. Her ay 500 TL’lik yaşlılık maaşıyla, satabilirse belki birkaç kutu sakızla yaşamaya çalışıyor. Geçinebiliyor mu? diye soruyorum kendisine. “ 71 yaşındayım. Eşim 37 yıl önce vefat etti kanserden. Bir torunum var evimde.Bir kızım Ankara’da,  bir kızım burada kanser hastası, kendi yağlarında kavruluyorlar. Kız torunum ben de kalıyor, okuyor. Onun bırakmam bir yere. Ev kira, daha ödeyemedim. 400 TL kira ödüyorum. 500 TL maaşım elektrik, su, bana beş kuruş kalmıyor. İstediğin kadar yaz, faydası olmuyor” diyor.

"BİR GÜN DEĞİL HER GÜN ORUCUM BEN BURADA"

Yardım için başvurduğu kurumlardan eli boş döndüğünü belirterek, kendisine sakız sattığı için bir işinin dahi olduğunu söyleyenler de olmuş. Artık oralara başvurmaktan da vazgeçmiş. Fatma Tokay, “Çatı katında yaşıyorum. Yazın pişiyorum, kışın da ısınmaz. Geçen yıl kağıt toplayarak kışı geçirdim. Gittim sosyale kömüre, kömür vermediler. ‘Sen çalışıyorsun, para kazanıyorsun’ dediler. Hastayım zaten şeker ve tansiyon var kanser de olsaydım kurtulsaydım. İş de yok zaten. Eskiden en azından eve ekmek götürebiliyordum. 32 yıldır sakız satıyorum, ne yapayım mecburum. Dilencilik yapamam ben. Yapmam ben. Durumum olsa ama yok. Ben ister miyim buralarda sürünmeyi. Bir gün değil her gün orucum ben burada. Her gün oruç tutuyorum, zaten bir şey yiyemiyorum. Yok da zaten. Eskiden sakız satarken geçinebiliyordum. Ama şimdi hal bu” deyip duraksıyor. Ve ortam iğce sessizleşiyor. Bunun üzerine yanından ayrılmak zorunda kalıyorum.

Hayat mücadelesini haberleştirdiğimiz Fatma Tokay 15 Ağustos 2019 işten sonra gittiği evinin merdivenlerinden düşerek kalça kemiğini kırdı. Fatma Tokay'ın Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesinde yoğun bakım ünitesinde hayat mücadelesi sürüyor.

Diyarbakır'da sakız satarak geçinmeye çalışan Fatma Nine yoğun bakımda