Bizler Bittik, Sıralar Bitmedi

Birhat ATEŞ

Van

Otobüs sıraları, minibüs sıraları, yemekhane sıraları... Gençliğimizin en güzel zamanlarını heba ettiğimiz tüm sıralar... Girdiğimiz uçsuz bucaksız yemekhane sıralarında, ister istemez daha iyi koşullarda yaşanabilecek bir öğrencilik hayatının hayalini kurup duruyorum. Sonra neden bu kadar sıra var bu üniversite yemekhanesinde diye soruyorum kendime ve etrafıma baktığımda, yemekhane dışında (yemekhaneye verdiğimiz paradan çok daha fazlasına) yemek yenebilecek diğer yerlerde çok daha az sıra olduğunu fark ediyorum. Sorduğum sorunun cevabı o an karşımda beliriyor. Ekonomik kriz ve beraberinde getirdiği geçim sıkıntısı... Yemeklere, ulaşıma, kitaplara, kıyafete, yurt ücretlerine gelen zamlara bir de KYK borçları eklenince, karın doyurmayan yemekler için uzun süreler boyunca sıralarda beklemek öğrenci için kaçınılmaz oluyor. Peki biz krizin sebep olduğu bu sıralarda beklerken dışarda neler oluyor? Herhalde devlet büyükleri toplanıp bu sorunu çözmek için kafa kafaya veriyordur. Onun yerine bizler KYK borçları ve geçim sıkıntısıyla boğuşurken bir holdingin daha borçları siliniyordur. Belki de ülkedeki tüm bu sorunlara rağmen diğer ülkelerden, depoda çürümeye mahkûm milyon dolarlık silahlar alınıyordur. Peki biz ne yapmalıyız? Her şey normalmiş gibi, sıramızda beklemeye devam edebiliriz mesela. “Ne de olsa bir şekilde yemeğimizi alacağız. Akşama kadar biraz aç kalsam da olur.” deriz. Ya da bizi bu sıralarda bekleten krizin faturasını, bu krizden sorumlu olanların ödemesi, kredi borçlarımızın silinmesi, bizim gibi okuyan her gence geçinebileceği kadar burs verilmesi için birlikte hareket edebiliriz. Belki de bu sıralardan kurtulmanın tek yolu budur.