“Daha sonra” mı, “ŞİMDİ” mi? 

Kayseri’den İşsiz Bir Genç 

20’li yaşlarda bir genç olarak bu mektubu sizlerle paylaşmak istiyorum. Yolun başında işsiz kalmış bir genç olarak tanımlıyorum kendimi. Ne yazık ki iş bulamıyorum. Eskiden “aslanın ağzında” olan ekmek şimdi “aslanın midesinde” hatta daha derinde. 

Yıllarca işçilik yapan hala da işçi olan bir babanın oğluyum. Elimizi versek kolumuzu alamıyoruz duygusu içerisindeyim. Babam işsiz kaldığı dönemlerde bir şey isteyince “daha sonra” derdi. Almıyor diye düşünürdük. Oysa durum böyle değilmiş. Organize sanayi bölgesinde her gün iş arıyorum. Karşılaştığım manzara “çarşıdan kalabalık bir sanayi” oluyor.  

Son günlerde bir tek işsiz ben değilim ve bizler bir şeyler yapmadıkça aynı stres devam edecek. Metal fabrikalarında çalıştığımda en çok dikkatimi çeken, patronlar daha zengin bizler daha gariban oluyoruz.  

Kriz ile birlikte işime son verildi. Bir metal işyerinden 11 ayım dolunca çıkarıldım. Kıdem tazminatı vermemek için patron kapı önüne koydu. Öte yandan banka taksitlerini ödememe durumu başka bir baş belası. Evin gerekli ihtiyaçları bizi bunalıma sokuyor. 

Son günlerde intiharların sayısı giderek arttı. Kaç kişi ödeyemediği borçlardan hayatına son verdi. Kaç genç işsizlik yüzünden gurbete çıkıp hayatını mahvetmek zorunda kaldı. Unutmayalım diyorum. Bizler işçi oğlu işçileriz! Babamın dediği gibi “daha sonra” demeyelim. İşsiz kalmamak için şimdi diyelim!