Dönem Bitti İşsizliğe Bir Adım Daha Yaklaştık

Bursa Uludağ Üniversitesi

Sosyoloji Bölümü Öğrencileri

Üniversiteliler olarak yarı dönemi geride bırakmak üzereyiz. Bir dönem daha bitiyor ve bizler biraz daha yaklaşıyoruz işsizliğe. Bir milyon otuz dört bin üniversiteli işsizin olduğu Türkiye’de bizde en yüksek işsizlik oranına sahip bölümlerden biri olan sosyoloji bölümü öğrencileri olarak üniversite koşullarını ve bizleri nelerin beklediğini konuştuk.

İŞSİZ KALMA KORKUSUNDAN DOĞAN AKADEMİ HAYALİ

İkinci sınıf öğrencisi olan bir arkadaşımız ilk yılında ne kadar heyecanlı ve ilgili olduğunu fakat girdiği ilk dersten itibaren üniversiteye dair beklentilerinin düşmeye başladığını belirtti. Psikolojide pozitivist eğilimi yüksek bir perspektifin hüküm sürmesinin yanında sosyolojide bu tavrın başka bir varyantının olduğunu söyledi. Biz biliyoruz ki bu problemler neredeyse bütün üniversitelerin ve sosyolojik yaklaşımın genel bir problemidir.

İşsizliğin en yoğun olduğu sosyal bilimler alanında öğrencilerin büyük bir çoğunluğu akademik kariyeri bir çıkış noktası olarak görüyor fakat daha şimdiden akademik buhranın içinde yerimiz olmadığını biliyoruz. Tahakküm altında olmak istemediğini söyleyen arkadaşımız daha şimdiden bölüm topluluğunda bunu derinden hissettiğini dile getiriyor. Öğrenci topluluğu olmadığını, alınan kararların akademisyenler tarafından şekillendiği bir toplulukta bunu hissetmemek mümkün değil.

Bütün bu problemlere karşı bir çözüm önerisi üretemediğini söyleyen arkadaşımız: “Bunlar oldukça yaygın ve uzun süredir var olan sorunlar. Devlet eliyle bu toplumun bir şeyler yapabilmesi engellenmiş, topluma nesne gibi davranılmış. Sosyoloji eğitiminde kendi kaynaklarına yabancılaşma doğmuş ve bizde bu süreçlerin üniversitelerde bu güne yansıyan taraflarını yaşamak zorunda bırakılıyoruz.” dedi.

EĞİTİMİN AÇIĞINI YOKSUNLUĞUMUZLA KAPATMAYA ÇALIŞIYORUZ

Üçüncü sınıf olan başka bir sosyoloji öğrencisi arkadaşımız üniversitenin kafasındaki eğitim modelinden çok uzakta olduğunu belirtiyor. Teorik eğitimin pratikle desteklenmediği sürece havada kalacağını eğitim hayatımız boyunca deneyimlediğimizi belirten arkadaşımız tek beklentisinin teori ve pratiğin iç içe olduğu bir eğitimken bunun da karşılanmadığını dile getiriyor.

“Üniversiteler o kadar politik ve dar bir alan haline getirildi ki, üniversite eğitimi üretebilmem için yeterli alan açmaktan da bana bilimsel bir perspektif kazandırmaktan da aciz. Eğitimde çok büyük bir açık var ve biz o açığı çok büyük bir yoksunlukla kapatmaya çalışıyoruz.” diyerek öğrencilerin karnını dahi doyuramıyorken kendi gelişimlerine katkı sunmada zorlandığına değiniyor. Bugün bilim için dahi üretim araçlarına erişemeyen, üniversite kitaplarını alamayan, lisans programlarından bir haber gençler olarak akademinin maddi koşulları bizleri işsizliğe sürüklemekte.

Bilimsel bir eğitim almadığının farkında olan ancak buna bir çözüm getiremeyen arkadaşımız “Hayatım boyunca bilimsel bir eğitim görmedim. Bu yüzden neyi talep edeceğimi dahi bilmiyorum. Bir şeyi deneyimlemediysem onun ne olduğunu bilemem ama yıllarca bilimsel olmayan bir eğitimin içindeyim ve en iyi bildiğim şey haline geldi bu.”dedi.

Yapılan bütün bu tartışmaların sonucu aslında bir çözümsüzlüğü simgelemiyordu. Çünkü fark ettik ki bizlerin burada yaşadığı problemleri diğer üniversitelerdeki birçok öğrenci de bizler gibi oturup tartışmakta. Bizler neyin yetersiz olduğunu, neyin problem olduğunu biliyoruz. Bunları biliyorsak taleplerimizi de bu noktalardan doğuracağız. Daha fazla tartışacak, tartışmalarımızı daha fazla derinleştirecek ve taleplerimizi daha fazla haykıracağız. Çünkü üniversitelerin sahipleri olarak onu değiştirecek tek gücün biz olduğunun bilincindeyiz.