İntihar ve şehir
"Adam Smith 'bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler' diyeli çok oldu olmasına da Antakya’da 2020 senesi yedi şubat sabahında işsiz bir işçiye düşen 'hür teşebbüs' kendini ateşe vermek oldu"
Fotoğraf: DHA
Önder KARATAŞ
"Sen kendini sürdüremedin!" diye seslendi intihar eden kardeşine. Bu bir ağıt yakma biçimiydi. Bir insanın "yardımcı bir nesne" olmaksızın kendi canına kıyması mümkün değilmiş. Urgan, bıçak, ateş… veya kapitalizm. Kapitalizm varsa, sıradan herhangi bir nesne bir ölüm gerecine dönüşebiliyor. Liberalizmin babası Adam Smith “bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler” diyeli çok oldu olmasına da, Antakya’da 2020 senesi yedi şubat sabahında işsiz bir işçiye düşen "hür teşebbüs" kendini ateşe vermek oldu. Herkes gördü sırtındaki yangını.
Tunus’ta kendini tezgahıyla beraber yakan işsiz üniversiteli genç Muhammed Buazizi, sadece kendin değil, kuzey Afrika’da ve dünyada iktidar, yalan ne var ne yok her şeyi yakmamış mıydı?
İntihardaki sınıfsallık, "hür teşebbüs sistemi" olan kapitalizmin hesap hatasıdır mı diyelim şimdi? Bu hata değil de daha çok "doğum lekesi” olmasın? Hesaba dahil edilmeyen bir şey var mıdır yok mudur? Kapitalizmin hesaplamadığını işçiler hesaplayana kadar sürer bu sorular.
Ülke ve bölgemizde felaket kavram normalleştikçe bir üst aşamaya geçiyoruz. Antakya’da Suriye sorunu her açıdan fazlasıyla boğmuştu kenti. Defne ve zeytinler çoğalacağına, can havliyle intihar arasına sıkışan kuşaklar yetişiyor bu bereketli topraklarda.
Mevlüt ağabey iyi de demiş; "Hiçbirimiz kıt kanaat geçinmek zorunda değiliz"
Tarihin aydınlatılan en eski caddelerinden dünyaya doğru yola çıkma zamanı. Gözlerimiz kararmadan ve kamaşmadan…
YANIK
Sırtımda
Yangınlar söndürdü
Biri.
Bir şey yok
Korkacak.
Ne kadar
Yanabilir ki
Açlığım?
Neler var
Daha
Önceden
Eskiyen
Ceketimin cebinde?
