Asgari yaşam koşullarına bile yetmeyen “asgari ücret”
"OSTİM’de şu ana kadar birçok faklı işte çalıştım ama yaşım ilerledikçe aldığım maaş yetmemeye başladı. Sosyal olarak yaptığım hiçbir şeyi yapamaz hale geldim."
Hasan YILDIRIM
Ankara/OSTİM
21 yaşındayım, OSTİM’de çalışmaya 14 yaşımda başladım. Annem ve babam boşandığı için ben de küçük yaşta çalışmaya mecbur kaldım. Türkiye’de eğitim sistemi bizlere olanak tanımıyordu ve mezun olduktan sonra iş sıkıntısı çekmemek için mecburen bir meslek edinmek zorundaydım. Gerçi okumak için de maddi durum bizi zorluyordu, ben de kolları sıvayıp atıldım OSTİM’e.
“SOSYAL OLARAK YAPTIĞIM HİÇBİR ŞEYİ YAPAMAZ HALE GELDİM”
İlk işe girdiğimde haftalık 100 TL alıyordum. Aldığım maaşla o sıralar en azından sosyalleşebiliyordum: sinema, tiyatro, müze gezisi ya da dışarıda arkadaşlarla kahve içmeye vakit bulabiliyordum. OSTİM’de şu ana kadar birçok faklı işte çalıştım ama yaşım ilerledikçe aldığım maaş yetmemeye başladı. Sosyal olarak yaptığım hiçbir şeyi yapamaz hale geldim. Çünkü şu anki sistemde bu çok zor olmaya başladı. Nedeni AKP’nin eli sürekli emekçi halkın cebinde olması. Sözde iktidar ve patronlar asgari ücrete 324 TL zam yaptı ama yaptığı bu zamla birlikte arkasından gelen elektrik, su, doğalgaz, gıda zamlarıyla biz işçilerin cebinden fazlasıyla geri alındı. Üstelik asgari ücrete yapılan zam emekçi halka sorulmadan yapıldı. Gerçi sorulsa dahi halkın taleplerini AKP’nin pek kale alacağı da yok. Okuyan bir öğrenci bile geri ödemeli burs alıyor ve okul bittikten hemen sonra işi bulup geri ödemeli bursun borcunu yıllarca ödemek zorunda kalıyor. Tabi okuduğu bölümün işini bulabilirse. Çünkü AKP kendi insanlarını yerleştiriyor yani torpil kazanıyor. O yüzden “Sen yıllarca oku sonra da mesleksiz kal” anlayışı ile karşı karşıya kalıyor.
GÜN GİTTİKÇE AĞIRLAŞAN KOŞULLAR
Dahası da var: Sözde yapılan zam, yol parasını bile zar zor karşılıyor. Yol parası nereden baksak aylık 300 TL’yi buluyor. Tüm bunlar karşısında karşılaşılan sonuç şu: Bir ay boyunca asgari ücrete çalışıyorum. Ay sonu aldığım parayla sürekli zamlanan faturaları mı, yol parasını mı, eve erzak alışverişini mi yoksa kirayı mı ödeyeyim? Tüm bu geçim sıkıntıları ile boğuşuyorken değil sinemaya, tiyatroya gitmek, kız arkadaşımla bile buluşamaz hale geliyorum.
Tüm bu yazdıklarımdan da görüleceği gibi asgari ücretle değil dört kişilik bir ailenin geçinmesi bir gencin bile yaşaması imkânsız hale geliyor. Şunu biliyorum ki asgari ücrete ne kadar zam yaparlarsa yapsınlar faturalara, temel ihtiyaçlara ve geriye kalan her şeye gelen zamlar bizi dün yaşadığımız koşullardan daha geriye götürüyor.
