Elazığ’da bazı depremzedeler hasarlı binada yaşıyor: Kiralar ateş pahası
Elazığ depreminin üzerinden bir aya yakın zamanın geçmesine rağmen halen hasarlı binalarda yaşayan insanlar var: Kiralar ateş pahası, buradan çıkarsak ne yaparız!
Fotoğraf: Evrensel
Özkan ZÜLFİKAR
Elazığ
Merkez üssü Elazığ Sivrice olan 6.8 büyüklüğündeki depremin üzerinden bir aya yakın zamanın geçmesine rağmen halen hasarlı binalarda yaşayan insanlar var. Bir kısmına ağır bir kısmına ise orta hasarlı denilen Şeker Kooperatifi binasında yaşayan 65 aile 3’e düştü. Kalanlar ise çaresiz. “Kiralar ateş pahası, buradan çıkarsak ne yaparız!” diyorlar.
24 Ocak 2020 tarihinde meydana gelen merkez üssü Elazığ Sivrice olan 6.8 büyüklüğündeki depremin üzerinden bir aya yakın zaman geçti. Elazığ’ın Rızaiye Mahallesi’nde 1973 yılında kurulan Şeker Kooperatifi binasında 65 dairede insanlar yaşıyorken, deprem sonrasında bu rakam 3’e düştü. Binanın bir kısmına ağır bir kısmına ise orta hasarlı raporu verilmiş. Bina altı yıl önce kentsel dönüşüme girmiş, ancak şimdiye kadar hiçbir şey yapılmamış. Binanın orta hasar alan kısmında yaşayan aileler ile görüştük.
MECBUREN BU EVDELER
Bina da mecbur oldukları için yaşadıklarını belirten Akbakay ailesi, “Deprem döneminde kızıma sığındık. Ama birkaç gün önce evimize döndük mecburen. Ortak olan kolon ve kirişlerden dolayı ağır hasar gören arka tarafın yıkım işleri başlayınca bizim bulunduğumuz taraf da muhakkak yıkılacak. Başka türlüsü düşünülemez. Bizim bir barınağa ihtiyacımız olacak. Ama kiralar ateş pahası. Buradan çıkarsak ne yaparız?” diyerek, evde yedi nüfus olduğunu ve bir kişinin çalıştığını onun da mevsimlik işçi olarak çalıştığını dolayısıyla ‘yeni bir evin’ bulunmasının çok zor olduğunu dile getirdiler. Taleplerini sorduğumuz Akbakay Ailesi şunları anlatıyor: “Gıda ihtiyacımızı komşulardan bile sağlarız. Bir şekilde halledilir yiyecek, içecek işleri. Ama barınağa ihtiyacımız var. Başımızı sokacak bir ev istiyoruz” dedi.
YARDIM KONUSUNDA BİLGİLERİ YOK
Yine Şeker Kooperatifi binasında yaşayan Yılmaz çifti ise, “Karı koca iki yaşlı kişiyiz. Emekli maaşımızla geçiniyoruz. Kimsemiz yok. Gidecek yerimiz yok. Korksak da yapacak hiçbir şeyimiz yok. Karşımızda da yaşlı bir kişi tek kalıyor. Burada en azından ev bizim. Kiramız yok. Ne yapalım zaten yaşlıyız” diyerek hasarlı binalarında yaşama gerekçelerini anlattılar. Barınacak bir yere ihtiyaçlarının olduğunu ancak hiç resmi işlemi takip edemedikleri için beklediklerini söyleyen Yılmaz ailesi, “Zaten bu evi krediyle aldık. Evden çıkarsak hem bu kredi hem ev kirası ödemek sıkıntı olacak. Kira yardımı olacak mı? Kredimiz ne olacak? Henüz hiçbir şey bilmiyoruz. Bize gelirlerse ‘Kira yardımı yapacağız derlerse’ bir yer bulup çıkarız biz de. Yoksa yaşamaya devam edeceğiz bu evde. Bu şartlarda çıkamayız” dedi.
Rüzgâra karşı
Sermayeye ‘Çayırhan’ mezadı: Stratejik kurumları üç kuruşa satıyorlar
Tek adam yönetiminin ülkeyi nereye getirdiğinin bir haftaya sığan fotoğrafıdır!
‘America’ mı, ‘Amerika’ mı?
Yargılama sürelerini kısaltmak iktidarın görevi
150. Yazı - Üçüncü Mektup
