Keşke!

Yeni yayımlanan, “Postacılar Sırdaş Değil” kitabından, şiirle yolculuğundan açınca sözü, epey gerilere gitti Halit Özboyacı:

“Yıl 1970’lerin ortaları. Boykota başlayacağız Bursa Eğitim’de. Ankara, İstanbul, İzmir’de eğitim enstitüleri ne yapar diye bir tereddütümüz de yok değil ama... Ne olursa olsun dedik. Bir konuşma yaptım boykot öncesi, bir de şiir okudum. On beş gün sonra çözüldü boykot, okula döndük. Ben de gittim. Daha bahçede hademe buldu beni, ‘Müdür Bey seni istiyor.’ dedi. ‘Dur bakalım ne çıkacak altından?​’ demeye kalmadı, şiirin cezasını kesip attılar beni okuldan. Birileri de şiir okudu, başka bir şey oldu...” deyip soluklanınca, araya girdim:

- Keşke seni de hapse atsalardı Halit Abi!

Gülümsedi, “İnsan kendi yaralarıyla yaşar ancak!” dedi.