“Bir araya gelmekten başka şansımız yok”

Ankara Abidinpaşa Meslek Lisesi Makine Bölümü öğrencisi

Bu sene ilk kez katılacağım 1 Mayıs’ı karantina nedeniyle evde geçireceğim. Bu 1 Mayıs bir dönemlik okul süreci boyunca yaşadığımız sorunları birlikte haykırdığımız bir gün olacaktı. Ben de onları yazıya dökerek dile getirmek istiyorum.

Makine bölümünün 3. sınıfında bu dönem dersler bölüm ağırlıklıydı. Derslerin niteliksizleştiği ve hocalarca umursanmadığı bu dönemde bizlere anlaşmalı fabrikaların makinelerini kullanmak üzerine dersler verildi. Öğrencilik hayatından uzaklaşmaya başladığımız bu vakti staja hazırlanarak geçirdik. Bu süreçte okulca sosyal, kültürel etkinliklerimizin engellendiğini fark ettim. Örneğin ben parkur yapan biriyim ve bu sporu yapabilmek için ihtiyaçlarımı kendim karşılıyorum. Zaten maddi yükümlülüğün olmadığı park, halka açık yerlerde fiziksel hareketler sergilenerek yapılması beni bu spora itmişti. Okuldaki hocalarımızın görevi bizleri hayata hazırlamak diye düşünürsek bizleri bekleyen hayatın ne olduğunu anlayabiliriz. Çünkü bizlere “Müzik, spor neyinize? Makine öğrenmeye bakın, işçi olacaksınız” diyorlar. Bir yandan da “Hiçbir sosyal aktiviteniz olamayacak, geçim derdiyle uğraşacaksınız” diye belirtiyorlar. Lisemizde birçok alanda spor yapan genç olmasına, yıllardır talebimizi dile getirmemize rağmen okulun spor salonu türlü bahanelerle öğrencilere kapalı. Çünkü bu düzende bize biçilen görev, eğer iş bulabilirsek patronların cebine ucuza çalışacak eleman olmak. Bunu kendi yaşamımızdan da anlayabiliriz.

BUGÜNÜMÜZ VE GELECEĞİMİZ İÇİN…

Okullara ara verildiğinde OSTİM’de oto tamir atölyesinde işe başladım. Virüsün yayılma hızının arttığı süreci bir sonraki okul dönemine harçlık çıkarmak için çalışarak geçirdim. Eğer lise öğrencisi olmasaydım yasal olarak çalışmaya devam edecektim. Zaten çoğumuz okul döneminde de part-time işlerde çalışıyoruz. Bu nedenle eğitim masraflarımızın tam anlamıyla ücretsiz karşılanması, sosyal ihtiyaçlarımızı karşılayabilmek için spor salonumuzun faaliyete geçmesi 1 Mayıs’a giderken en önemli taleplerimiz arasında.

Eğer okul devam etseydi, alanlarda olabilseydik arkadaşlarımı 1 Mayıs’a şöyle çağıracaktım: Birçoğumuz üniversite okumadan iş aramaya, sonrasında güvencesiz, ayın sonunu nasıl getireceğini düşünür halde işçi olarak hayatımızı devam ettireceğiz. Bugün işçileri ilgilendiren her sorun, onların mücadelesi bizi de ilgilendiriyor. Bugünümüz ve geleceğimiz için bir araya gelmekten başka şansımız yok. 1 Mayıs çözümü birleşerek bulabileceğimizi gösteren bir gün. Bu sebeple işçilerin arkasından bu 1 Mayıs’ta ilk sıra bizlere düşüyor.