"Günde 7-8 lira, o da ekmek için"
Yaşam koşullarımız giderek ağırlaşıyor.
Görsel: Pixabay
Samet BAĞCI
Karabük Üniversitesi
Sobayı okullar tatil edildiği gün Karabük’ten Gaziantep'e dönünce sökmek zorunda kaldık. Kömür bitti ve zaten evde kimse çalışmadığı için kömür alamadık. Kirada oturuyoruz, doğal olarak elektrik ve su faturamızda var ve genel olarak bu durumda ki herkes gibi geçinemiyoruz. Ev sahibimiz bizim hem akrabamız hem de babamın çocukluk arkadaşıdır ama bu dönemde ki zorluğumuzu bildiği halde iki aydır kirayı yine de istiyor. Üstelik bir iki gün gecikmeli olabilir mi diye sorduğumuzda tam zamanında istediğini söylüyor. Ben ailemin bana gönderdiği paraları biriktirmiştim ve şu an hala neredeyse günde 7-8 lira harcayarak o parayı bitiriyoruz. O 7-8 lira da zaten ekmeğe gidiyor. Ekstra olarak yediğimiz hiçbir şey yok. Elektrik ve su faturamızı daha ödemedik ve abimin ve benim telefonlarımız faturalı, onların da ücretleri duruyor hala. Ödemediğimiz her an her faturanın üzerine her gün faiz ekleneceğini biliyoruz ama yapabileceğimiz hiçbir şey yok. Abim atölye de çalışıyordu, bir buçuk ay önce onları işten çıkardılar ablam da bebek mağazasında çalışıyordu onu da bir ay önce çıkardılar. Şu an biriktirdiğimiz ufak tefek paralarla idare ediyoruz ama bu hem çok zor hem de çok yakın zamanda biteceğinden ne yapacağımızı şaşırmış durumdayız.
Ücretini ne belirler?
Devlet sermaye çatışması: Bir ilk mi?
Deprem(lerin) yıl dönümünde başka bir kentleşmeyi konuşmak
‘Siz de yazdıklarınıza dikkat edeceksiniz!’
Emperyalizm, oligarşi ve "Büyük Amerika"
Kelime eksikliği
Hakkâri’de Bir Mevsim
