"Bizim normalleşmemiz gittikçe yoksullaşmak mı?"

Tarhan SITKI
Çerkezköy     

Pandemi nedeniyle yürürlüğe konan kısıtlamaların önemli bölümü, sosyal mesafeyi korumak ve maske takmak gibi şartlarla kaldırıldı. Pandemi döneminde işsiz kalan Umut Top, kısıtlamaların kaldırılmasıyla hayatın “Normalleşme”yeceğini söylüyor. Lizinürik protein intoleransı hastası olan Umut Top, salgın sürecinde işsiz olduğu için ilaçlarını bile alamamış. Umut Top mağduriyetini şöyle anlatıyor: “Bize her gün ‘Normalleşeceğiz, normalleşiyoruz, normalleştik’ diyorlar ama biz günbegün yoksullaşıyoruz. Virüsle birlikte Çerkezköy-Kapaklı gibi bir sanayi havzasında bile işsizlik aldı başını gitti. İşini kaybetmeyenlerin büyük çoğunluğu da ücretsiz izinde. İşten atmaların yasaklanması sadece ertelendi.Bu yasak kalkınca işsizlik ordusuna kim bilir kaç kişi daha eklenecek. Aldığımız maaştan tutun da markette aldığımız poşete kadar her şeye vergi ödüyoruz. Böyle bir dönemde bile tek kuruş yardım alamadım. Verdiğimiz vergiler nerede? Yardım dedikleri şey bankalardan borçla faizli kredi. O da iddia edilen rakam herkese çıkmıyor. Ben hastayım, ilaçlarımı almam gerek. SGK ilaçlarımı karşılamıyor. Çocuğumun eğitimine EBA’dan devam etmesi için tablete ihtiyacı vardı. Boya tezgahından 1 ayda kazandığımla tablet aldım. Evimiz kira, faturalar bu dönemde bile gelmeye devam ediyor. Markette, pazarda fiyatlar el yakıyor. Eşim çalışmasa çok daha zor duruma düşecektik. Ama onların da durumu belli olmuyor. Bugün çalışıyorlar, yarın ücretsiz izne çıkarabilirler, garantisi yok. Başvurmadığım kapı kalmadı. Televizyonlarda bakan beyin anlattığı yardımları, biz niye göremiyoruz? Bu yardımlar biz işçilere, halka yapılmıyorsa kime yapılıyor? Bu süreçte 1 maskenin dağıtımını bile ellerine yüzlerine bulaştırdılar. İşsiz ordusunun olduğu bir durumda nasıl normalleşeceğiz? Artık açıklamalara, kesinlikle güvenemiyorum. Bu süreçte patronların ve yöneticilerin kendi aralarında nasıl birlik olduğunu kendilerini koruyacak önlemleri nasıl aldıklarını gördük. Şimdi birlik olma sırası biz işçilerde. Ya birlik olacağız ya da birlik olacağız başka çare yok. Bu yüzyılda bile insan onuruna yakışır bir hayat için mücadele etmemiz gerekiyorsa, sonuna kadar mücadele edeceğiz.”