Çalışırsan çalış, çalışmazsan…

Mesut BAYLAV

Adana

Yaklaşık 65-70 işçinin çalıştığı tekstil atölyesi; sigortasız çalışma, asgari ücretin altında ücret, on bir saate varan çalışma saatleri. Koşullara paralel yoğun bir işçi sirkülasyonu. “En azından sigortalı bir iş”e girme çabalarının çıkardığı bir gelecek tahayyülü. Ve elbette her boşlukta şehrinin takımlarından Adana Spor.

Zafer 23 yaşında, 6 aydır devam eden tekstil serüveni malumunuz üzere yaşanacak koşullardan çok uzakta. Pandemi sürecinde olduğumuz için başka iş bulamadığını, bulsa anında çıkacağını ve sigortasız olmayacağını belirtiyor ilk elden. Dışardan da liseyi bitirmeye çalışıyor, malum fabrikalar lise ve üniversite mezunlarına öncelik veriyor. Atölyeye her gün iş var mı yok mu diye gelen insanlar oluyormuş, bu da tabi patrona cesaret veriyormuş: “Çalışırsan çalış, çalışmazsan...” Pandemi süresince hep çalışmış atölyeleri. “Kiracı ev sahibine parasını vermezse ne yapar?​” diye sordu diyor patron.

KIDEM İŞÇİNİN MECBURİYETİ!

Tekstilden önce bir fabrikada çalışırken askerlik araya girdi derken çıkmış işten. İki buçuk sene çalıştığı fabrikadan kıdemini vermeden çıkarmaya çalışmışlar. Dava süreci derken almış kıdemini uzun uğraşlar sonucu. Vermemek için bin dereden su getirmiş elbet fabrika yönetimi. Girdi-çıktı göstermişler bir dönem kendinden habersiz. Öyle ya da böyle derken biten bir deneyim. “Kıdem işçinin mecburiyetidir, boşuna mı çalışıyoruz?​” derken devletin işçinin karşısında olduğunu da ekliyor. Zafer’e göre kaldıramayacak bu iktidar kıdemi, işçilerin kazanacağını söylüyor.

Adana Spor küme düştü, taraftar başkanın istifasını istiyor. Şu aralar takımın taraftarının gündemi bu. İşten çıkıp direkt stada giderler, arkadaşlarla buluşurlar ve coşarlar. Stada girince her şeyi unuturlar ve tüm moral bozukluğunu atarlar. Zafer böyle anlatıyor. Onun dışında halı saha ve arada bir 101, okey oynadıklarını söylüyor. Sigortalı bir iş önemli, etrafımıza bir bakalım bulursak da haberleşiriz artık diyerek bitiriyoruz sohbetimizi.