Cabbar Abi’ye saygıyla...
"Cabbar Demirci, bir yıl önce yaşama gözlerini yumduğu son güne kadar devrim ve sosyalizm mücadelesi içinde dimdik durdu ve ailesine, yoldaşlarına veda etti..."
Fotoğraf: Evrensel
Kenan ÇETİN
İzmir
Cabbar Abi’nin adını 2000 yılı başlarında ilk duymama rağmen onu asıl tanımam ölümünden on yıl önce, 2009 yılında İzmir’e taşındıktan sonra oldu.
Cabbar Demirci, sevgili Aydın Çubukçu’nun dediği gibi “İşçi sınıfının has devrimcisi. İsmiyle müsemma, zor zamanların zor işlerin işçisi”ydi. O tam anlamıyla ‘kapı gibi adam’dı, yani güçlü, direngen ve güven vericiydi partisi için, yoldaşları için, emek ve demokrasi güçleri için...
Ben onu anma, eylem, etkinlik ve mitinglerde Emek Partisinin önünde yürüyüp, kitleyi yönlendirmesinin, polisin arama noktalarında oluşabilecek olumsuzluklara müdahale etmesinin güven verdiğini gözledim. Dimdik, sert görünüşlü olmasına rağmen; şakacı, olgun, ağırbaşlı kişiliği, bulunduğu ortamda güven veriyordu.
Onunla en son, 2019’da 31 Mayıs günü Nurhak anmasında görüşmüştük. Buca Mezarlığı’nda Alpaslan’ın baş ucunda yapılan anmaya il başkanımız ve Emek Gençliği üyeleriyle katılmıştı. Ben onları Buca Şirinyer İZBAN İstasyonu’ndan alıp Alpaslan’ın mezarına götürüp anma töreninden sonrada yine İZBAN İstasyonu’na bırakmıştım.
Genellikle hep o bizlere şakalar yapardı. Ama son görüşmemizde ben de ona küçük bir şaka yapmıştım. Nurhak anmasından sonra beraberindeki yoldaşlarla arabaya aldığımda yapılı bir vücudu olduğu için arka koltuğa sanırım üç kişi rahat oturduklarından dolayı, “Araban dışarıdan küçük görülüyor ama içi genişmiş” dedi. Ben de “Abi dediğin gibi araba küçük ama içine binince büyüyor bu” demiştim. “Hatta küçülünce alıp balkona koyuyorum” deyip gülüşmüştük. Hep o mu bize şaka yapacaktı.
Cabbar Demirci’yi anmak, onun, uğruna cezaevinde yattığı, mesleğinden olup, zor koşullarda yaşamını sürdürmesine rağmen yarım asırlık verdiği özgürlük ve demokrasi mücadelesine daha ileriden katılmaktır. Devrim ve sosyalizm mücadelesini yükseltmek için parti saflarını sıklaştırmak Cabbar Abi’yi sanırım en iyi şekilde anmak olur.
O, bir yıl önce yaşama gözlerini yumduğu son güne kadar devrim ve sosyalizm mücadelesi içinde dimdik durdu ve ailesine, yoldaşlarına veda etti. Ölüm adın kalleş olsun... Saygıyla...
