Hukuk firmasında bile hukuk yok

Merhaba ben İstanbul’dan Hilal. 22 yaşındayım. Üç çocuklu bir ailenin en büyük çocuğuyum. Üniversite öğrencisiyim. Aynı zamanda tam zamanlı bir işte çalışıyorum. Evrensel, senin ismini vapur çıkışlarında , “Evrensel okumak ister misiniz?​” diye soran genç arkadaşlardan duyuyordum. Ama asıl tanışmamız iş yerindeki Sevgi abla sayesinde oldu. Tamda yandaş medyadan sıkılmış; gazete ve haber takip etmeyi bırakmıştım. Hakkını arayan herkesi karalama çabaları beni rahatsız ediyordu. Evrensel’i takip etmeye başladığımdan beri fikirlerim aydınlandı, gözlerim başka bakar oldu hayata. Aklımdaki acabalar, cevapsız sorular cevaplarını buldu. Gazete yenilendikten sonra aradaki fark (olumlu) beni daha da sıkı takipçi yaptı. Her akşam yemeğinden sonra muntazam okuyorum Evrensel’i. Sevgi ablayla da sürekli alıp almadığımızı haberleşiyoruz. Öğlenleri arada akşam okuduklarımızı konuşmaya çalışıyoruz. Kuruçeşme’ye 18. yaşını kutlamaya da geldim. Çok güzel bir ortamdı. Yeni insanlar tanıdım. Kitap standından kitap aldım. Seneye, sonraki seneye ve sonraki seneler hep o ortamda bulunmak istiyorum ve olacağım.
Ben sosyal güvencesiz çalışan işçi öğrenciyim ve kadınım. Girdiğim işte tam zamanlı çalışıyorum ve tabiki esnek çalışma saatli! İşe başlarken sosyal güvencemin olacağı konusunda konuşuldu. 1 ay geçti sordum. “Öğrencisin sana olmuyor galiba mezun olunca yapalım” dedi patron. Mezun olmama daha 1 sene var. Ben öğrenciliğim etkilemiyor deyince bir soralım şirkete dedi. Çalışmak zorunda olduğum ve iş kaygısıyla üstelemedim. Patrondan bekledim. 4 ay geçtikten sonra sordum tekrar. Sormayı unuttum dedi patron. Sonra tekrar sordum. Arıyorum hemen dedi. Konuştu, olacak şirket sahibiyle konuşulacak dedi. Böyle böyle bahanelerle ben 7. ayımı dolduracağım. Şirket beni şehir dışına da gönderiyor. Oldu ki başıma bir kaza geldi ömür boyu sürecek bir rahatsızlığım olacak ne masrafları karşılayacak güvencem olur ne de para kazanacağım bir işim. Ama Sevgi abla hayatımda bir dönüm noktasıdır. Ona sözüm var. Sonuç ne olursa olsun kesinkez konuşacağım. 7 ay hakkım yendi. Daha da fazla yedirtmiyeceğim. Hem şimdi daha kendi hakkımı savunamazken, ilerde mezun olunca başkalarının haklarını nasıl savunabilirim ki? (Bu arada hukuk müşavirliğinde çalışıyorum ama farketmiyor hukuk, adalet yok.)  
Açlık grevlerinde umarım ölüm gibi ağır sonuçlar gerçekleşmez. Bu konuda çok endişeliyim. Tek temennim aileler, çocuklar, analar ağlamasın. Gencecik bedenlerin her biri hayat. Hayat çiçekleri solmasın. “Yaşamak bir ağaç gibi, tek ve hür, ve bir orman gibi kardeşçesine’’.
Evrensel’i okumaya devam edeceğim. Okuyan herkese Evrensel’i okuyalım ve okutalım diyerek vedalaşıyorum şimdilik.

*İstanbul