“Genç kadınlar için pandemi süreci oldukça zor”

Elif DÜŞÜNÜKLÜ

Kayseri

Ben Erciyes Üniversitesi Gazetecilik Bölümü öğrencisiyim. Geçtiğimiz bahar dönemi pandemi dolayısıyla sınavlarımız online yapıldı ve ben aldığım tüm dersleri veremedim çünkü yurtların da kapanması ile geldiğim memleketimde sınavlara girecek hiçbir teknik ekipmanım yoktu. Bu süreçteki mağduriyetlerimiz anlatmakla bitmez.

Türkiye’nin her bölgesinde kadın olmak oldukça zor. Ben Kayseri’ye okumaya Muş’tan geldim. Bu şehre ve üniversiteye ilk geldiğim andan itibaren çok farklı insanların ve çok farklı bir coğrafyanın ortasında olduğumu fark edişimi anımsıyorum. “Üniversite hayatım oldukça zor geçecek” demiştim. Ancak yavaş yavaş şehre ve okul hayatına alıştıkça çevreye hızlı adapte olabildiğimi ve genç bir kadın olarak kendi başımın çaresine bakabilecek güçte olduğumu anladım. Yurt yaşantısına, kendi içerisinde birçok zorluğu olsa bile, alışmam ve burada farklı farklı bölgelerden gelen genç kadınlarla hayatta yaşadığımız sıkıntıları paylaşmaya başlamamız çok da uzun sürmedi. Ardından tiyatro kulübüne girip orada aktif rol almaya başlamamla birlikte üniversite hayatım tüm maddi zorluklara rağmen yolunda gidiyordu. Ardından pandemi oldu ve işler bir anda yolundan çıktı. Ve ben ailemin yanına dönmek zorunda kaldım, 6 aydır buradayım.

“EVDE OTURUP ÇAMAŞIR-BULAŞIK İLE UĞRAŞMAK İSTEMİYORUZ”

İçinde bulunduğumuz toplum erkek egemen bir toplum olduğu için “evde her işi kadınlar yapar” diye bir algı var. Evin temizliğinden bulaşığına, yemeğinden ütüsüne her şey biz kadınları bekliyor. Ev ahalisi kalabalık olunca bu iş göründüğünden daha zorlu bir hal alıyor doğrusu. Tabi bunları yaparken ve üniversite hayatına alışmışken tekrardan aile ile bu kadar fazla zaman geçirme farklı problemler de çıkarabiliyor. Hele hele çok sevdiğiniz ve her derdi ortak çözmeyi öğrendiğiniz arkadaşlarınızla uzunca bir süredir görüşememişseniz ve kısıtlı sosyal aktivite imkânınız varsa okulların açılmasını çok isteyebiliyorsunuz. Fakat bu isteğimiz de gerçekleşmedi. Bölümümüz önümüzdeki dönemde uzaktan eğitim şeklinde devam edecek. Ancak gazetecilik mesleği evde oturup bilgisayardan ders dinleyerek öğrenilecek bir iş değil. Bu meseleye dair arkadaşlarımın da birçoğu benim gibi düşünüyor. Eğer bizlere sormadan yöneticiler bizim hakkımızda karalar alıyorlarsa bizlerin de kendimize çeşitli alternatifler yaratmamız gerekir. Bir dönem daha evde oturup çamaşır-bulaşık ile uğraşmak istemiyoruz. Her ne kadar şu an maddi yaşam koşulları çok zor olsa da gerekirse gönüllü olarak gazeteciliği pratikte öğrenmek için adımlar atacağım. Yoksa bu sürecin getirdiği çeşitli aile baskısı vb. ile boğuşup dururuz. Biz özellikle genç kadınlar olarak kendi geleceklerimizi kendi ellerimize almalıyız.