Bir yanda işsizlik bir yanda virüs

Eren

Ankara Abidinpaşa Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi

Okullarda eğitimin uzaktan devam edeceğine sevinen liseli öğrenciler var. Siz bunu bana sorun bir de. Meslek liseli öğrenci okul sevmez, derse girmiyorsa bayram eder diyen çok kişi olur. Normali de öyle gerçekçi olmak gerekirse. Okuldan kaçabilirsek, ders boş olursa bizim okulda curcuna kopar. Kimse şaşırmasın ama okulların uzaktan olmasına sevinmediğim samimi olsun diye diyorum bunu. Çünkü Mart’ta okullar bitti. İlk üç ayı evde geçirdik. Pazarda çalışan abim de sokağa çıkma yasağı derken çoğu zamanı evde geçirdi. Biz çalışmazsak eve gelen para yetmez. Zoru zoruna üç ayı evde geçirdik de sonrasında ben hop iş aramaya.

OKUL YOKSA İŞ VAR!

İlk başta OSTİM’de çalıştım. Makine bölümü öğrencisi olduğumdan savunma sanayide iş buldum. Virüsten işler kötü diyerek, günde 12 saat çalışmaya aylık 1200 lira dediler. Makineyi de ben kullanıyordum, akşam temizliği de ben yapıyordum, yemek arasında çayı da bana yaptırıyorlardı. Dayanamadım bu koşullarda bu paraya. Sonrasında garsonluk yapmaya başladım. Orası da 5 gün sonra 200 TL verip, beni işten çıkardı. Günlüğü 40 TL! Bir süre sonra Siteler’de pano yapan bir atölyede iş buldum. Orada da demir levhalar ayağıma düştü, iş kazası geçirdim. Ayağımda kesikler oluştu. Patron bir anda iyi birine dönüştü. Hastaneye götürdü beni. Sigortasız, güvencesiz işçi çalıştırmanın endişesi olduğunu sonra anladım. İçerde kalan paramı alıp oradan da çıktım. Şimdi tekrar iş bakıyorum. Meslek liseliye okul yoksa iş var. EBA falan diyorlar, bir kez açıp bakmış değilim. Önümde en az bir yıl daha var desem de okullar açılmadığı durumda, bir yılım daha iş aramakla ya da çalışmakla geçecek. En kötüsü de okulun ardından bizi bekleyeni gördüm. Her an başımıza iş kazası gelebilir tehlikesi ile çalışacağız ya da işsiz kalacağız.