Virüsün en tehlikeli hali, üretim hırsı

Genç Bir Metal İşçisi

Kayseri

Ben 19 yaşında Kayseri’de bir metal fabrikasında çalışan işçiyim. Hayatım ilkokul bittikten sona çeşitli geçici işlerde çalışarak geçti. Kısa süreli orada burada çalıştıktan sonra ise yolum fabrika ile kesişti ve metal işçisi oldum. Salgın döneminde fabrikada yaşanan ve hayatımı etkileyen bazı durumlardan bahsetmek istiyorum.

VİRÜSE YAKALANAN İŞÇİLER İŞE GERİ DÖNEMİYOR

Ben salgın başladıktan sonra fabrika işçisi oldum. Çalıştığım fabrika da Kayseri’de işçilerin deneyim kazandığı olarak bilinen bir fabrika. Bunu söylememin nedeni de burada işçi değişiminin fabrika yönetimi tarafından çok yapılması. İşi bilen ve üretimin devam etmesini sağlayan ustalar ve bir takım uzun süreli çalışan işçiler dışında kadın işçilerin de yoğun çalıştığı bir yer. Fakat önemli bir kısmını ise genellikle 1 yılını doldurmamadan işten çıkartılan işçiler oluşturuyor. Salgın sürecinin hayatta en yoğun yaşandığı ve hastalıkla sürekli karşılaştığımız yer için fabrikalar diyebilirim. Çünkü her gün fabrikanın her köşesinde pozitif çıkan işçiler oluyor. Benim çalıştığım bantta da daha bu hafta 3 işçi hastalığa yakalandı. Son birkaç hafta, hastalığın en çok fabrika içinde yayıldığı dönem diyebilirim. Tabi bence bunun bir nedeni var ama bunu söylemeden pozitif olan işçilerin yerine hemen başka işçinin alındığını söylemeliyim. Giden işçiler ise bir daha fabrikaya dönemiyor. Hatta işten çıkarmalar yasak olsa dahi bu işçilerin istifaya zorlandığını düşünüyorum. Hal böyle olunca işten çıkarılmamak için kendisinde en ufak bir belirti olan işçilerin bunu yönetime söylemediğini fabrika içinde gözlemliyorum.

DAHA ÇOK ÜRETİM İÇİN DAHA ÇOK İŞÇİ HASTALANIYOR

Son günlerde özellikle ilimizde pozitif vakaların artmasının başlıca kaynağının fabrikalar olduğunu söyleyebilirim çünkü Kayseri, sanayi bölgeleri çok olan ve on binlerce işçinin yaşadığı bir şehir. Her gün on binlerce işçi fabrika servislerinde dip dibe oturarak çalışmaya gidiyoruz. Ardından fabrikaya geliyoruz ve bantlarda yine yan yana fiziki mesafe olmadan, korunmadan çalışmaya devam ediyoruz. Bant sisteminde onlarca kişinin elini vurduğu malzemeye dokunuyoruz. Ayrıca benim çalıştığım fabrikada öğlen yemek arası yalnızca 20 dakika. Bizden bu kısa zaman diliminde hem yemek sırasında beklememiz, hem yemek yememiz hem de kişisel ihtiyacımız olan tuvalete gitmemiz bekleniyor. Zaman böyle olunca fabrikanın içinde bir curcuna yaşanıyor. Biz maske taksak bile nasıl virüsün yayılmasını önleyebiliriz? Üretim devam etsin hatta daha fazla üretim olsun diye işçilerin sağlığı ile oynanıyor. Fabrika yönetiminin fazla üretim yapmak için uyguladığı bu yöntemle daha fazla işçi hastalanıyor.

Giden işçiler ise bir daha fabrikaya dönemiyor. İşten çıkarmalar yasak olsa dahi işçilerin istifaya zorlandığını düşünüyorum. İşten çıkarılmamak için kendisinde en ufak bir belirti olan işçilerin bunu yönetime söylemediğini gözlemiyorum.