Güzel yarınlarıma, yarınlarımıza

Çukurova Üniversitesi Gazetecilik Bölümü öğrencisi Ceren

Merhaba hayallerim. Size ulaşabilmem için çok yoruluyorum, inancım günden güne azalıyor. Neden mi? Çünkü geçimimi sağlayabilmek için çalışmak zorundayım. Aynı zamanda okuyorum ve ikinci üniversitem olduğu için devlet bana “Sen çok okudun, ne burs ne kredi yok sana!” dercesine destek olmuyor. Başka ülkelerde öyle mi? Devlet,“Al çocuğum bu sinema bu da tiyatro paran.” diyor. Benim hayallerim ise daha iyi bir eğitim almak, uygun fiyata istediğim kitabı bulmak, sinema ve tiyatroya daha çok katılmak.

HAYALLERİMİN PEŞİNDEN KOŞACAĞIM

Hayallerime çok uzağım ama pes etmeyeceğim. Nefes aldığım her gün umut demek. Kendimi geliştirme ve yaşadığım toplumunda gelişmesi adına mücadele etme fırsatı bulmak demek. Evet hem okuyup hem de çalışıyorum ülkemdeki çoğu öğrenci gibi. Kitaplarımız çok pahalı ve bir ders için en az iki kaynak öneriliyor. Pandemiden dolayı yediğimize, içtiğimize, ulaşıma zam gelmişken üniversitenin açılması demek geçim stresinin artması demek. Bakın geçim kaygısının başlaması demedim çünkü üniversite açık olsa da olmasa da bu ülkede değişmeyen tek şey geçim kaygısı. Umuyorum ki bir gün her şey değişecek ve farklı bir güne uyanacağız. Verimli bir eğitim almak açısından üniversitenin açılmasını isterken, normalde bile temizlik personeli yetersizliğinden iyi temizlenmeyen fakültemin salgın hala devam ederken temizlikte kötü bir tablo çizeceğinden endişeliyim. Yurtlarda kalan arkadaşlarım için de endişeliyim. Yeterince temizlendi mi, iyi dezenfekte edildi mi? Bunların hepsi havada kalan sorular çünkü cevapların doğruluğuna güvenemeyeceğiz. Ama eğlence mekanları, alışveriş merkezleri açıkken üniversitelerin açılmasında bir mahsur görmüyorum. Bana kalırsa açılsın ve üniversiteler hijyen ile ilgili yönetmelik çıkartsın. Kampüsün en yoğun noktalarına dezenfektan istasyonları konulsun, fakültelerde temizliğe dikkat edilsin, sınıflarda dezenfektan bulunsun mutlaka. Geleceğe umutla bakmak eskiden olduğundan daha zor. Ülke olarak depresyondayız  hepimiz, özellikle hizmet sektöründe çalışanlar çok mutsuzuz. Hizmet etmekten ve emeğimizin karşılığını alamamaktan çok yorulduk. Her şeye rağmen güçlü olmak zorundayız. Zalime karşı mazlumdan, zulüm yerine insanlıktan yana olmaktan vazgeçmemeliyiz. Benim ve benim gibi on binlerce gencin hayallerine sesleniyorum. Bizi bırakmayın. Bu canavarlaşmış düzende tutunduğumuz dalımızsınız. Nazım Hikmet'in de dediği gibi “Ama umudu var büyük insanlığın umutsuz yaşanmıyor.”