Ford işçisinin mektubu: Onların derdi bir araya gelip bir şey konuşup konuşmadığımız
Kocaeli'den bir Ford Otosan işçisi yazdı: "Vakalar her gün artarken bizler insanlık dışı bir şekilde çalışıyoruz, fazla mesai yapıyoruz, eksik kişiyle aynı işi, hatta daha fazlasını yapıyoruz."
Fotoğraf: Ford Otosan Basın Bülteni
Ford Otosan işçisi
Kocaeli
Mart ayında fabrikada henüz bir vaka yokken durmuştu. Biz o zaman biliyorduk, bunun sebebi bizlerin sağlığı değil pazarın kapalı olması ve parça eksikliğiydi. Bugün korona vakaları her gün artarken bizler insanlık dışı bir şekilde çalışıyoruz, fazla mesai yapıyoruz, eksik kişiyle aynı işi, hatta daha fazlasını yapıyoruz, bağışıklık sistemimiz çöküyor. İnsan olduğumuzu unuttuk. Uykuyu unuttuk. Dinlenmeyi, ailemizin yüzünü dahi unuttuk.
Sayın müdürlerimiz gibi biz de astronomik ücret alsaydık biz de fabrikada yatar kalkardık. Korona tedbirleri diye sürekli gözetim ve tehdit artıyor. Yaptıkları hiçbir şeyde samimi değiller. Fiziki mesafe değil ısrarla sosyal mesafe diyorlar çünkü onların derdi bizim hatta iç içe çalışıp, yemekte serviste yan yana durmamız değil; on dakika molada yüzümüzü ne yöne dönüp oturduğumuz, bir araya gelip herhangi bir şey konuşup konuşmadığımız. Israrla sosyal mesafe deme sebepleri bu olsa gerek.
Fazla mesaiye kalmak isteyip istemediğimizi kimse sormuyor. Zorunlu deyip işin içinden çıkılıyor. Yaptığımız mesainin zaten vergi yüzünden bir anlamı kalmıyor. Mesaiden bize kalan ağrılar, yorgunluk, stres uykusuzluk oluyor. Hafta tatilimiz bile yok. Pandemide evde geçen süreyi özler olduk. Enflasyon karşısında eziliyoruz, hayat pahalılığına yetişemiyoruz. Psikolojik ve bedensel olarak yıprandık. Bu kadar çalışmamıza rağmen bir anket yapsınlar borcu olmayan bir tane arkadaşımız bile yok. Ne dayanacak gücümüz, ne de takatimiz kaldı. Artık buna bir dur deme zamanımız gelmedi mi?
