Hayatımızı kazanmaktan vazgeçmeyeceğiz

Kayseri’den bir meslek liseli

Ben Kayseri’deki büyük bir meslek lisesinde 11. sınıf öğrencisiyim. Salgın süreci başladığından bu yana eğitimin nasıl devam edeceği hep bir soru işareti olarak kalmıştı. Eğitim devam etse bile okullarda alınacak temizlik ve mesafe gibi önlemlerin sağlıklı olup olmayacağı kendi aramızda da tartışma konusu olmuştu. Daha sonra okula üç gün geleceğimiz açıklandı ve eğitime tekrar başladık. Öncelikle uzaktan eğitim yerine okulda gördüğümüz yüz yüze eğitimi daha verimli buluyorum. Çünkü uzaktan eğitimde birçok teknik sıkıntı ile karşılaşıyoruz. Aynı zamanda bu derslere ulaşmak için yeterli ekipmanı olmayan arkadaşımızın sayısı da oldukça fazla.

ÖĞRENCİ DEĞİL GELECEĞİN İŞÇİSİYİZ

Bilirsiniz meslek liseliler genellikle işçi çocuğu ve hayattaki derdi geçinmek olan öğrencilerdir. Şu an üç gün okula gidiyoruz. Bence okulda eğitimimize devam etmek daha iyi oldu, birçok arkadaşım da benim gibi düşünüyor. Fakat bu şekilde de başka sıkıntılar ile burun buruna geldik. Okula geldiğimiz üç boyunca ise sadece mesleki eğitim alıyoruz. Kültür derslerinin sayısı zaten çok azdı, bu süreçte ise bu dersleri hiç alamıyoruz. Üniversite okuma hayali olan bir arkadaşımın bana dediğini unutamıyorum: “Burası okul değil atölye, biz de öğrenci değil ameleyiz.” Artık meslek liselerinin nitelikli okullar olmadığı bu süreçte somut bir şekilde kanıtlandı. Aynı zamanda salgının ilk sürecinde eğitime ara verildiğinde meslek liselilere dezenfektan ve maske ürettirildiğini de hatırlıyorsunuzdur. Yani her zaman ilk “harcanan” biz olmuşuzdur. Öte yandan bunlar böyle gelişirken okulun içinde hastalığın yayılmaması için hiçbir önlem alınmıyor. Mesafemizi doğal nedenlerden ötürü koruyamıyoruz. Burada okulu açıyorlarsa bu önlemleri de almak zorundalar. Biz böyle sorunları konuşurken bir taraftan da geleceğin işçileri olan bizlerin, yeni torba yasa ile kıdem tazminatımıza göz diktiler. Her açıdan sıkışmış meslek liseliler olarak hayatımızı kazanmaktan vazgeçmeye niyetimiz yok.